Χωρίς σχεδιασμό και κοινωνικό έλεγχο, Πράσινη Ανάπτυξη δεν υπάρχει.

Άρθρο του

Κώστα Παπακωνσταντίνου

στην εφημ Βήμα Αιγιάλειας  9/10/2010

ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ: Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ…

Το φιάσκο με τις αιτήσεις για τα φωτοβολταϊκά, «φέσωσε» με 3-4.000 € πολλούς αγρότες, χωρίς ουσιαστικά ελπίδα να αποσβέσουν. Το ΥΠΕΚΑ δήλωσε ότι θα απορροφηθεί μόνο ένα μικρό μέρος της  ενέργειας για την παραγωγή της οποίας έγιναν αιτήσεις. Αυτή η βίαιη αθέτηση της υπόσχεσης για τη εύκολο κέρδος δείχνει παραστατικά το πρόβλημα της «Πράσινης Ανάπτυξης» που ευαγγελίζεται ο Πρωθυπουργός και άκριτα ενστερνίζονται πολλοί.

Εμείς που έχουμε παλέψει δεκαετίες για το περιβάλλον, φυσικά πιστεύουμε πως η πράσινη επιχειρηματικότητα προσφέρει πολλά στην οικονομία. Ωστόσο, χωρίς κεντρικό σχεδιασμό και μια στοιχειώδη αλλαγή νοοτροπίας , η πράσινη επιχειρηματικότητα , που υποτίθεται ότι θα φέρει την πράσινη ανάπτυξη, είναι καταδικασμένη. Όχι μόνο απέχει από εκείνο που θα επιθυμούσαμε εμείς (ας πούμε … οι «οικολόγοι»…) αλλά και αποτελεί  μια (ακόμη) ληστρική επίθεση αρπαγής περιουσίας του ελληνικού λαού. 

Με τις σημερινές συνθήκες, όπου η ανάπτυξη (έννοια ευγενής και θετική) συγχέεται με την με κάθε κόστος οικονομική μεγέθυνση, η πράσινη ανάπτυξη αφήνεται να οδηγήσει κι αυτή σε μια νέα συσσώρευση πλούτου  σε λίγους προνομιούχους . Όσοι άλλοι κερδίσουν κάτι σε χρήματα, θα είναι  επειδή ουσιαστικά θα έχουν εκποιήσει βασικά περιουσιακά τους στοιχεία και κυρίως γη. Αυτό θέλουμε;

Για να συμφέρει το μέσο πολίτη, η  πράσινη επιχειρηματικότητα απαιτεί σχεδιασμό με βάση τις δυνατότητες και τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και του περιβάλλοντος σε κάθε περιοχή. Και επειδή η διοίκηση δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο, μόνο ο κοινωνικός έλεγχος μπορεί να δώσει λύση. Έλεγχος που να βασίζεται σε περιβαλλοντικές και οικολογικές αρχές και όχι στο λαϊκισμό. Ο λαϊκισμός αναπόφευκτα θα οδηγήσει στη φιλοσοφία της «αρπαχτής» και σε μια ακόμη «φούσκα», που μάλιστα θα σκάσει πολύ πιο γρήγορα από άλλες.