H τοποθέτηση της ΟΔΕ στο Περ. Συμβούλιο γισ το Αγροτικό θέμα

Οικολογική Δυτική Ελλάδα

Πάτρα 26 Φεβρουαρίου 2013

Δελτίο τύπου

Ζητούμενο ο ενημερωμένος, καινοτόμος, συνδεδεμένος με τον καταναλωτή αγρότης

Η Τοποθέτηση και οι προτάσεις της Οικολογικής Δυτικής Ελλάδας στη συζήτηση του Περιφερειακού Συμβουλίου Δυτ. Ελλάδας  για το Αγροτικό θέμα

Η Οικολογική Δυτική Ελλάδα καταρχάς, τονίζει ότι κατανοεί και συμπαραστέκεται στις κινητοποιήσεις των αγροτών που θέτουν καίρια προβλήματα επιβίωσης του κλάδου και απαιτούν σχεδιασμό για μια σύγχρονη προοπτική στον αγροτικό τομέα.

Τα τελευταία χρόνια είναι κοινώς αποδεκτό πως ο αγροτικός τομέας έχει αφεθεί να ακολουθεί τον δικό του δρόμο χωρίς να υπάρχουν σημεία στοχευμένης πολιτικής, σαφούς οράματος και ενός οργανωμένου σχεδίου. Αποτέλεσμα της απουσίας κεντρικού σχεδιασμού είναι η σημερινή προβληματική εικόνα του αγροτικού τομέα που παρά του ότι θα μπορούσε να αποτελεί βασικό στοιχείο στήριξης των τοπικών οικονομιών και της εθνικής οικονομίας, δεν έχει αναδείξει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελληνικής γεωργίας αλλά έχει εγκλωβιστεί από το κόστος των εφοδίων, τις μονοκαλλιέργειες, τους περιορισμούς και τις επιπτώσεις της κατασπατάλησης και καταστροφής των φυσικών πόρων και πλήθος άλλων εξαρτήσεων

Στο αγροτικό χώρο είναι ζητήματα επιβίωσης αυτά που ωθούν τους αγρότες να διεκδικούν στους δρόμους και τα οποία δεν μπορούν να  αντιμετωπιστούν με «εύκολα» πρόσκαιρα μέτρα αλλά ούτε βεβαίως με άσκηση βίας, επιτάξεις και βίαιη καταστολή κινητοποιήσεων. Οι  αγρότες αγωνίζονται για τη γη τους ακούγοντας να κρούεται ο κώδωνας του κινδύνου για υφαρπαγή της αγροτικής γης από τα χέρια των αγροτών ενώ ασφυκτική είναι η πίεση που δέχεται η αγροτική δραστηριότητα από ανταγωνιστικές χρήσεις που θέτουν σε κίνδυνο το ίδιο το μέλλον της γεωργίας.

Σημειώνουμε ταυτόχρονα, την ανάγκη οι αγρότες που μετέχουν στις κινητοποιήσεις να βρίσκουν την χρυσή τομή ανάμεσα στο δικαίωμα για την ανάδειξη των προβλημάτων τους και την άσκηση πίεσης από τη μια και κινήσεις υπερβολικές και μη στηριζόμενες από την ευρύτερη κοινωνία, όπως  κλείσιμο βασικών οδικών αξόνων από την άλλη.

Στο χρόνο που μας διατίθεται θα αναφερθούμε σε βασικά δομικά προβλήματα του αγροτικού τομέα και θα καταθέσουμε προτάσεις.

1.      Το ζήτημα της υποθηκευμένης αγροτικής γης με το νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς της ΑΤΕ είναι ένα πολυεπίπεδο ζήτημα που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο το μέλλον της αγροτικής δραστηριότητας. Στην παρούσα κατάσταση οι τράπεζες για να διατηρήσουν την αξία της ακίνητης περιουσίας τους δεν θέλουν να γίνουν άμεσες εκποιήσεις που θα πιέσουν την αξία των αγροτεμαχίων ταυτιζόμενες έτσι προσωρινά με την διάθεση των αγροτών. Στο μέλλον η πίεση για μαζικές εκποιήσεις πιθανότατα να αυξηθεί θέτοντας σοβαρούς κινδύνους για την γεωργία.

2.      Η μείωση του κόστους άρδευσης μέσω του βραδινού τιμολογίου ΔΕΗ είναι στην σωστή κατεύθυνση αλλά συνοδεύεται από διάφορα τεχνικά προβλήματα καθώς περιορίζει την αρδευτική περίοδο, χωρίς να διευκολύνεται μεγάλο εύρος αγροτικών δραστηριοτήτων.

3.      Η πίεση για μείωση του κόστους του αγροτικού πετρελαίου πέφτει στο κενό εξαιτίας του υφιστάμενου συστήματος φορολόγησης αλλά και της απουσίας λογιστικών βιβλίων που θα επέτρεπε τον σχετικό έλεγχο. Η ουσία είναι πως αποτελεί δίκαιο αίτημα η εξίσωση του κόστους πετρελαίου με τη ναυτιλία, γιατί η γεωργία δεν αντιμετωπίζεται με τα ίδια μέτρα και σταθμά ενώ συμμετέχει ισότιμα στο Εθνικό ΑΕΠ.

4.      Στη δεδομένη οικονομική συγκυρία είναι αξιοπερίεργο πως δεν διευθετούνται άμεσα οι πληρωμές αγροπεριβαλλοντικών  προγραμμάτων,  προγραμμάτων βιολογικής γεωργίας, την ίδια στιγμή που 7700 σχέδια βελτίωσης, σ΄όλη τη χώρα, λιμνάζουν εξ αιτίας της τραγικής και χωρίς λόγο καθυστέρησης των προεγκρίσεων.

Ως Οικολογική παράταξη πέρα από την στήριξή μας στα μέτρα του «Καλαθιού αγροτικών προϊόντων» όπως το περιφερειακό σήμα προέλευσης και το δημοπρατήριο αγροτικών προϊόντων, που πάντως, πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα τον πρακτικό και λειτουργικό σχεδιασμό του, την αντιμετώπιση έγκαιρα και σθεναρά των συμφερόντων μεσαζόντων που πιθανόν θα θίξει, την διερεύνηση ενίσχυσης της χρηματοδότησής του μέσω ευρωπαϊκών κονδυλίων και φυσικά να προχωρήσει με γρήγορο ρυθμό, θεωρούμε αναγκαία την προώθηση των παρακάτω.

Σημειώνουμε :

• Την ανάγκη στήριξης ομάδων παραγωγών και συνεταιρισμών νέας γενιάς, που συμβάλλουν στην εξυγίανση του συνεταιριστικού κινήματος. Το συνεταιριστικό τοπίο κατέρρευσε σε μια χρονική στιγμή που η χώρα και οι τοπικές κοινωνίες έχουν τους συνεταιρισμούς περισσότερη ανάγκη παρά ποτέ και είναι ιστορική ανάγκη η στήριξή του.
• Το θέμα της κοινωνικής οικονομίας στον αγροτικό χώρο με την ενασχόληση ευπαθών κοινωνικών ομάδων ομάδες σε συναφείς με την αγροτική απασχόληση δράσεις για παραγωγή και διάθεση αγαθών με προνομιακές συμβάσεις και ένα ευνοϊκό καθεστώς φορολογίας και όχι, όπως συμβαίνει σήμερα, χωρίς ιδιαίτερη μέριμνα, που έχει σαν αποτέλεσμα οι επιχειρήσεις αυτές στη χώρα μας να είναι μετρημένες στα δάχτυλα.
• Μέριμνα για τη στήριξη μικρών παραγωγών με εγγυήσεις του δημοσίου κάτω από ένα ταμείο εγγυοδοσίας (το αγροτικό ΤΕΕΜΠΕ) που θα τους στηρίζει αναφορικά με την έλλειψη ρευστότητας και κεφαλαίων κίνησης. Η σύσταση του ταμείου χρειάζεται να συμπέσει χρονικά με τον ορισμό του μικρού και ενεργού αγρότη και εννοιολογικά μ' αυτήν του πολυλειτουργικού αγρότη και την ευέλικτη διαδικασία στην άσκηση του αγροτικού επαγγέλματος.
• Τη μείωση της εξάρτησης γεωργίας και κτηνοτροφίας από τις υψηλού κόστους εισροές, με την καλλιέργεια εγχώριων ζωοτροφών και την άσκηση πολιτικής για αγροτικό τομέα χαμηλών εισροών. Η προσέγγιση στο όλο ζήτημα οφείλει να περιλαμβάνει ουσιαστικό σχεδιασμό, που περνάει από ένα περιβάλλον νησίδων βιολογικής γεωργίας ως την ένταξη ολόκληρων περιοχών σε ζώνες βιολογικής γεωργίας και κτηνοτροφίας.
• Τη μείωση του κόστους των αγροτικών προϊόντων και τη στήριξη του αγροτικού εισοδήματος μέσα από τη μείωση της απόστασης μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών. Οι λαϊκές αγορές βιολογικών προϊόντων, οι αγορές παραγωγών, που καθυστερεί αδικαιολόγητα η εφαρμογή τους πρέπει να περάσουν γρήγορα από το πιλοτικό στάδιο σε γενικευμένο στάδιο εφαρμογής, με ξεκάθαρο θεσμικό πλαίσιο, διαφάνεια και μειωμένη γραφειοκρατία.
• Την δημιουργία ενός αξιόπιστου ΟΣΔΕ (Ολοκληρωμένο Σύστημα Διαχείρισης και Ελέγχου) 
• Την   - ολοκλήρωση των δασικών χαρτών  και τον ορισμό μόνιμων βοσκοτόπων για τη κτηνοτροφία
• Τη δημιουργία Αγροτικού Επιμελητηρίου με σαφές θεσμικό πλαίσιο για την Πράσινη αγροτική επιχειρηματικότητα και τους Νέους γεωργούς,
• Την  ολοκλήρωση των εγκρίσεων των Σχεδίων βελτίωσης  για 7.700 Επενδυτικά Σχέδια σε όλη την χώρα σε σχέση με εγγυήσεις και χρηματοδοτικά εργαλεία σε αντίθεση με τις ταχύτατες διαδικασίες που ισχύουν σε άλλους κλάδους της οικονομίας
• την Ενημέρωσης των αγροτών για νέους τύπους καλλιεργειών αλλά και για τάσεις που επικρατούν στις Διεθνείς αγορές
• την Παραχώρησης προς εκμετάλλευση αξιοποιήσιμης Δημόσιας αγροτικής γης
• την εξέταση στα σοβαρά της πρότασης που έχει καταθέσει η ΠΑΣΕΓΕΣ, εδώ και δύο χρόνια περίπου, σύμφωνα με την οποία η εμπορία και η διακίνηση των αγροτικών προϊόντων, πρέπει να γίνεται καθολικά με ηλεκτρονικό τιμολόγιο και να διασταυρώνονται άμεσα τα φορολογικά παραστατικά με τα στοιχεία της βάσης δεδομένων του συστήματος ΟΣΔΕ, έτσι ώστε να διαπιστώνεται αν τα εκδιδόμενα τιμολόγια ανταποκρίνονται στην πραγματική παραγωγική δυνατότητα των αγροτεμαχίων κάθε παραγωγού.
• Να  λειτουργήσει σε κάθε Δήμο, Τράπεζα Βοσκοτόπων ν’ αποκτήσουν πρόσβαση στους  χάρτες των βοσκοτόπων οι Δήμοι  και να  διαχειρίζονται με περιβαλλοντικά ορθό τρόπο  τους βοσκοτόπους τους   προς όφελος της  κτηνοτροφίας ώστε να μη χάνεται ούτε ένα ευρώ ενισχύσεων.
• Να στηρίξει η περιφέρεια, μέσα από τις υπάρχουσες δυνατότητές της (υπηρεσίες και εταιρίες τύπου ΝΕΑ που της ανήκουν) την ρεαλιστική ενημέρωση των αγροτών σχετικά με τις καλλιεργητικές επιλογές που έχουν ώστε να επιτυγχάνεται το ορθό μείγμα βασικών διατροφικών και νέων καλλιεργειών.
• Να συμβάλει η περιφέρεια στην αντιμετώπιση των προβλημάτων των αρδευτικών δικτύων κυρίως αυτών που αναφέροντα σε σοβαρά και αλληλοσυνδεόμενα ελλείμματα συντήρησης δικτύων και καλής διαχείρισης οικονομικών.

Τα παραπάνω σημεία δεν εξαντλούν ασφαλώς το θέμα των προβλημάτων και της προοπτικής του πρωτογενούς αγροτικού τομέα είναι όμως, πιστεύουμε, σημεία προτεραιότητας και είναι καθήκον της περιφέρειας, παρά τις αντιξοότητες λόγω της χρηματοδοτικής στενότητας να εξαντλήσει τα περιθώρια αφενός πίεσης προς την κεντρική εξουσία, αφετέρου εμπνευστικής, καθοδηγητικής και συντονιστικής λειτουργίας προς τους Δήμους μας.

Για την Ο. Δ. Ε.

Κώστας Παπακωνσταντίνου, Γραμματέας Περιφερειακού Συμβουλίου Δυτ. Ελλάδας

Οικολογική Δυτική Ελλάδα

Πάτρα 21 Φεβρουαρίου 2013

H νησίδα Οξειά είναι ΕΘΝΙΚΟ ΠΑΡΚΟ!

Η Οξειά αποτελεί ζώνη Προστασίας της Φύσης σε ελληνικό Εθνικό Πάρκο και όχι ξέφραγο αμπέλι που κάποιοι «το έβγαλαν δασικό»

Προκλητική διαστρέβλωση της αλήθειας για τη νησίδα που ενδιαφέρει τους επενδυτές από το Κατάρ κυριαρχεί ξαφνικά στα ΜΜΕ. Με σχόλια του τύπου «έβγαλαν το ξερονήσι δασικό» αφήνεται να εννοηθεί ότι απλά κάποιοι αρτηριοσκληρωτικοί εμποδίζουν επενδύσεις.

Η αλήθεια είναι ότι η Οξειά αποτελεί ΖΩΝΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ (ΠΦ4) στο Εθνικό  Πάρκο Μεσολογγίου – Αιτωλικού. Αυτό το γεγονός έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από το αν είναι «δασική» ή όχι, από το αν είναι ιδιωτική ή όχι. Φυσικά μπορεί κάποιος να την αγοράσει και να επιθυμεί ότι νομίζει. Όλα θα αξιολογηθούν σύμφωνα με την ευρωπαϊκή και εθνική νομοθεσία.

Η Οξειά βρίσκεται λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις εκβολές του Αχελώου και διαθέτει σημαντικά φυσικά ενδιαιτήματα σε καλή κατάσταση. Επίσης, αποτελεί συνέχεια της Ζώνης Ειδικής Προστασίας  με μεγάλη αξία για τα αρπακτικά πουλιά.

Φυσικά, παραμένει το ερώτημα: έχουν ενημερωθεί οι επενδυτές ότι πρόκειται για εθνικό πάρκο ή τους είπαν «…συνηθισμένα πράγματα: ένα οικόπεδο που λένε ότι είναι δασικό…».

Φράγμα Αυλακίου: ούτε πληρώνουν αποζήμιώσεις, ούτε τηρούν όρους

Οικολογική Δυτική Ελλάδα

Πάτρα 21 Φεβρουαρίου 2013

ΤΕΡΝΑ στον Αχελώο: Δεν τηρούν όρους -  δεν πληρώνουν αποζημιώσεις

Επερώτηση  Κ. Παπακωνσταντίνου στο Περιφερειακό Συμβούλιο Δυτ. Ελλάδας για το Φράγμα Αυλακίου στον Αχελώο

Τα ιδιαίτερα σημαντικά θέματα της τήρησης των περιβαλλοντικών όρων πριν και μετά την εκτέλεση ενεργειακών έργων σε ποταμούς της περιφέρειάς μας αλλά και της καταβολής αποζημιώσεων στους θιγόμενους από αυτά αγρότες θέτει επερώτηση του Περιφερειακού Συμβούλου της Οικολογικής Δυτικής Ελλάδας Κώστα Παπακωνσταντίνου.

Η επερώτηση η οποία συζητείται στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου της Δευτέρας 25 Φεβρουαρίου αφορά τη μη τήρηση όρων, όπως η κατασκευή σήραγγας για μείωση της επιφανειακής οδοποιίας και την ως τώρα παρελκυστική τακτική της ιδιοκτήτριας εταιρίας ΤΕΡΝΑ όσον αφορά την αποζημίωση αγροτών της περιοχής των οποίων χωράφια  κατακλύζονται λόγω της λειτουργίας του φράγματος Αυλακίου, ισχύος 8,5 MW. Εκεί βρίσκεται και η ιστορική και διατηρητέα ως νεώτερο μνημείο, γέφυρα Αυλακίου, χτισμένη το 1911, σε φαράγγι χαρακτηρισμένο ως περιοχή Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους.

Ειδικότερα στην επερώτηση τίθενται τα ακόλουθα θέματα και ζητείται η παρέμβαση της Περιφέρειας προκειμένου να εξετασθούν ευθύνες για παραλείψεις, να υλοποιηθούν περιβαλλοντικοί όροι και να αρθούν αδικίες σε βάρος των κατοίκων της περιοχής:

·         η καθυστέρηση και κωλυσιεργία σε ότι αφορά τις αποζημιώσεις αγροτών

·         η στατική επάρκεια της ιστορικής γέφυρας Αυλακίου σε σχέση με την σχεδόν ολική εποχική κατάκλυσή της

·         η παράλειψη κατασκευής σήραγγας μήκους 335 μέτρων που προβλέπεται στην  ΚΥΑ  145710/12-12-2005

·         η νομιμότητα εκτεταμένης περίφραξης που έχει κατασκευασθεί και εμποδίζει την πρόσβαση των κατοίκων στον ποταμό

·         η μη αποκατάσταση του χώρου αμμοληψιών που έγιναν για το έργο

·         η αποτελεσματική παρακολούθηση της οικολογικής παροχής στην ξηρή περίοδο

Η Οικολογική Δυτική Ελλάδα αναμένει από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας όχι απλά απαντήσεις τυπικού χαρακτήρα, αλλά αποτελεσματική παρέμβαση για να υποχρεωθεί η ιδιοκτήτρια εταιρία να τηρήσει τους όρους που έχει αναλάβει και να αποζημιώσει άμεσα, χωρίς προσχήματα και κωλυσιεργίες, τους αγρότες των οποίων τα χωράφια κατακλύζονται ή σκεπάζονται με φερτά υλικά.

Να κρατήσουμε απάτητο το φαράγγι του Σελινούντα

THE BEST RIVER IN GREECE….

Η περιπέτεια των γερμανών καγιάκερ έκανε ευρύτερα γνωστό ένα από τα πιο ξεχωριστά στοιχεία της Αιγιάλειας: το απάτητο φαράγγι του Σελινούντα!

Συνάντησα την ομάδα των έξι γερμανών καγιάκερ λίγο πριν αρχίσει η περιπέτεια τους. «Έπεσα» πάνω τους αναζητώντας κάποιους ερευνητές από το ΕΛΚΕΘΕ που την ίδια μέρα είχαν έρθει στο Σελινούντα. Ρωτώντας τους, έμαθα πράγματα που με γέμισαν χαρά, διότι επιβεβαίωσαν εκείνα για τα οποία μιλούσαμε εδώ και χρόνια. Άκουσα κατά λέξη: «λένε ότι είναι το καλύτερο ποτάμι στην Ελλάδα» (υποθέτω, εννοούσαν για καγιάκ…).

Οι ίδιοι έρχονταν για πρώτη φορά, όμως ήσαν ενημερωμένοι. Μου έδειξαν τον ευρωπαϊκό Οδηγό για τα κορυφαία ποτάμια για καγιάκ. Για την Ελλάδα, το βιβλίο περιείχε λίγα διαλεχτά μέρη: Σελινούντας, Λούσιος και Ερύμανθος στην Πελοπόννησο, Κρικελοπόταμος στη Στερεά, Βοϊδομάτης στην Ήπειρο και 2-3 ακόμη. Το κεφάλαιο για το Σελινούντα ξεκινούσε διθυραμβικά: «ένα απρόσμενο διαμάντι στη Βόρεια Πελοπόννησο…» και συνοδευόταν από μια εντυπωσιακή φωτογραφία με καγιάκ στο μέσο του φαραγγιού.

Το ίδιο βράδυ έψαξα από περιέργεια στο διαδίκτυο. Διαπίστωσα ότι το φαράγγι του Σελινούντα είναι δημοφιλές και στους έλληνες καγιάκερ. Μάλιστα, στην ιστοσελίδα «καγιακολόγιο» υπάρχει ωραία εκτενής αφήγηση διάσχισης του φαραγγιού, με πολλές φωτογραφίες. Ξεκινά με πανηγυρικά λόγια («το γνωστό κρυφό διαμάντι της Πελοποννήσου») και τελειώνει με πανηγυρικό …. γεύμα στο Πυργάκι (βλ. http://kayakologio.blogspot.gr/2010/03/27.html).

Για να διασχίσουν το φαράγγι, οι καγιάκερ κατεβαίνουν στο ύψος των Πετσάκων ή της Μακελλαριάς. Κατόπιν εισέρχονται σε ένα από τα πιο παρθένα και απόρθητα μέρη της Πελοποννήσου (για να μην πω της Ελλάδας). Επί 10 χιλιόμετρα δεν υπάρχει καμία επαφή με τον έξω κόσμο. Υπάρχει μόνο η είσοδος στο ύψος των Πετσάκων και η έξοδος στο ύψος της Παλιάς Κουνινάς (συν μια μικρή δύσκολη πρόσβαση, στο μέσο περίπου της διαδρομής, από τη μεριά της Ρακίτας –από όπου «ανασύρθηκαν» οι δύο καγιάκερ που είχαν εγκαταλείψει). Αυτή η αίσθηση της περιπέτειας, σε συνδυασμό με τα ωραία νερά και το ανεπανάληπτο τοπίο, κάνουν το ποτάμι μοναδικό. Τους καλοκαιρινούς μήνες, όταν το νερό είναι λίγο, η ίδια διαδρομή είναι δημοφιλής και για διάσχιση με τα πόδια (το λεγόμενο river trekking).

Οι διασχίσεις με καγιάκ γίνονται συνήθως την άνοιξη όταν υπάρχουν αρκετό νερό και καλές καιρικές συνθήκες. Το εγχείρημα των νεαρών γερμανών μέσα στο καταχείμωνο ήταν σίγουρα παράτολμο, διότι μέσα στο απάτητο φαράγγι και με φουσκωμένα νερά, ακόμη κι ένα συνηθισμένο συμβάν (όπως η ανατροπή ενός καγιάκ ή η εγκατάλειψη ενός από τους συμμετέχοντες) γίνεται περιπέτεια. [Πάντως, ας σημειώσουμε ότι δεν επρόκειτο για αδαείς «τουρίστες». Ήσαν καλά γυμνασμένοι και εξοπλισμένοι και πήραν τις σωστές αποφάσεις στις κρίσιμες στιγμές].

Εδώ και χρόνια λέγαμε ότι, αν διατηρήσουμε τον «απόρθητο» χαρακτήρα του φαραγγιού του Σελινούντα, στο μέλλον χιλιάδες άνθρωποι θα περιμένουν στην ουρά για να βιώσουν τη μοναδική εμπειρία της διάσχισής του. Όσο περνούν τα χρόνια, η επαφή με την αληθινά παρθένα φύση γίνεται ολοένα και πιο περιζήτητη. Και «παρθένα» φύση δεν είναι μόνο η ομορφιά του τοπίου αλλά κυρίως η απουσία ανθρώπινων επεμβάσεων όπως δρόμοι, μονοπάτια, γεφύρια, φράγματα, αναβαθμοί, καλώδια, σωλήνες κ.λπ. Τέτοια απείραχτα κομμάτια είναι πλέον πολύ σπάνια. Το φαράγγι του Σελινούντα (το οποίο, φυσικά, αποτελεί και προστατευόμενη περιοχή του δικτύου Natura-2000) αποτελεί ένα από τα τελευταία παραδείγματα.

Πρέπει λοιπόν να διατηρήσουμε το φαράγγι του Σελινούντα όπως είναι, μακριά από κάθε επέμβαση. Αυτό αναζητούν εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρώπη, για τους οποίους η περιπέτεια και οι δυσκολίες της απομάκρυνσης για λίγο από τον πολιτισμό δεν αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα αλλά είναι το ζητούμενο. Αν συνυπολογίσουμε ότι αυτό το μοναδικό μέρος (10 χιλιόμετρα μακριά από τον πολιτισμό, υψηλών προδιαγραφών διάσχιση για καγιάκ και river trekking, μοναδική ομορφιά, προστατευόμενη περιοχή κ.λπ.) βρίσκεται τόσο κοντά στην Αθήνα και την εθνική οδό, ήδη καταλαβαίνουμε πού πρέπει να εστιάζουμε...

Ας ελπίσουμε, με αφορμή αυτή την περιπέτεια,  να καταλάβουμε τι είναι ο Σελινούντας. Και φυσικά, προϋπόθεση για όλα είναι να προστατεύουμε αυτό το μοναδικό «διαμάντι της Πελοποννήσου».

 

Κώστας Παπακωνσταντίνου

Περιφερειακός Σύμβουλος, Γραμματέας Περιφερειακού Συμβουλίου.

Για την επίσκεψη HANN στη Δυτική Ελλάδα

Οικολογική Δυτική Ελλάδα

Πάτρα 15 Φεβρουαρίου 2013

Τους έδειχνε το δρόμο…

Του ζητούσαν δρόμους….

Ο Επίτροπος Χαν (παρά τις πολιτικές μας διαφωνίες μαζί του) τα είπε καλά. Εκείνοι όμως που έπρεπε να καταλάβουν, δεν κατάλαβαν…

Ο Επίτροπος Περιφερειακής Πολιτικής Γιοχάνες Χαν ήταν συνοπτικός και σαφής: είπε τι θα περιλαμβάνει και τι δεν θα περιλαμβάνει η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση για την προγραμματική περίοδο 2014 – 2020. Είπε για τους κινδύνους, για το πρόβλημα απορροφητικότητας, για τις προτεραιότητες, για το πώς θα πρέπει να κινηθεί η Αυτοδιοίκηση.

Θα περιμέναμε, λοιπόν, ότι οι Δήμαρχοι και οι φορείς θα τον βομβάρδιζαν με ερωτήσεις για το ποια πρέπει να είναι τα επόμενα βήματα κ.λπ. Κι όμως, ελάχιστες παρεμβάσεις ήταν «επί της ουσίας». Οι Δήμαρχοι, αλλά (προς έκπληξή μας) και οι εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κόσμου και ο Γ.Γ. της Αποκεντρωμένης, όταν πήραν το λόγο, μίλησαν … για δρόμους και βαριές υποδομές.

Τι κι αν ο Επίτροπος ευγενικά έδειξε ότι η Ε.Ε. αλλάζει πορεία, ότι θέλει να επενδύσει σε αποτελέσματα καινοτόμα, υψηλής υπεραξίας, που να φέρνουν λεφτά μέσα στην Ένωση; Εμείς … «στον κόσμο μας».

Όσοι, δε, κατάλαβαν τι μας είπε (με διπλωματικό, για σεμινάριο, τρόπο) για το πώς και με ποιους κινδύνους μπορεί να ολοκληρωθεί η Ολυμπία Οδός με συνδρομή από το τρέχον ΕΣΠΑ, δεν πρέπει να πανηγυρίζουν καθόλου.

Έχουμε πει πολλές φορές ότι η παραδοσιακή σχέση δρόμων - ανάπτυξης είναι αδικαιολόγητη σήμερα. Δεν φταίει η απουσία δρόμων που οι Δήμοι δεν αξιοποίησαν το ΕΣΠΑ ή που δεν κάνουν διαχείριση απορριμμάτων και αφήνουν πάνω από 20 εκατομμύρια χωρίς απορρόφηση. Δεν φταίει η απουσία δρόμων για την κατάσταση των δημοτικών υπηρεσιών, για τη γραφειοκρατία, για την κακή διαχείριση πόρων, για την έλλειψη σιδηροδρόμου και για τόσα άλλα.

Δυστυχώς, οι επόμενοι μήνες είναι κρίσιμοι διότι καθορίζονται οι δράσεις της επόμενης προγραμματικής περιόδου (ουσιαστικά, για τα μόνα διαθέσιμα κονδύλια). Κρίνεται, επίσης, το τρέχον ΕΣΠΑ, το αποτέλεσμα του οποίου θα κρίνει και το τι θα πάρουμε στο μέλλον. Αυτή την εποχή οι Δήμαρχοι θα έπρεπε να έχουν σηκώσει τα μανίκια και να ετοιμάζονται, κινητοποιώντας τις τεχνικές τους υπηρεσίες και όλο το δυναμικό που διαθέτουν για σχεδιασμό, για να ωριμάζουν μελέτες και δράσεις. Αντί γι αυτό, όμως, βρίσκονται σταματημένοι σε μια άλλη εποχή, κάνοντας αυτό που πάντα ήξεραν καλά να κάνουν: να ζητούν δρόμους…

Σίγουρα δεν βάζουμε όλους «στο ίδιο τσουκάλι». Όμως δεν είναι ώρα για ευγένειες. Η συνολική εικόνα από την απόκριση της τοπικής αυτοδιοίκησης (και όχι μόνο) στις απαιτήσεις των καιρών είναι απογοητευτική.

Κώστας Παπακωνσταντίνου

Περιφερειακός Σύμβουλος, Γραμματέας Περιφερειακού Συμβουλίου

Αφήστε τις νησίδες ήσυχες!

Οικολογική Δυτική Ελλάδα

Πάτρα 14 Φεβρουαρίου 2012

Αφήστε τις νησίδες ήσυχες!

Η απόσυρση του ενδιαφέροντος των επενδυτών για την Οξιά δείχνει το αυτονόητο

Σχετικά με την απόσυρση του ενδιαφέροντος των επενδυτών από το Κατάρ για τη νησίδα Οξιά, ο Περιφερειακός Σύμβουλος της Οικολογικής Δυτικής Ελλάδας Κώστας Παπακωνσταντίνου έκανε την παρακάτω δήλωση:

«Πέρσι είχαμε θέσει το απλό ερώτημα ‘Γνωρίζουν οι Άραβες αγοραστές ότι η Οξιά αποτελεί περιοχή Προστασίας της Φύσης του Εθνικού Πάρκου Μεσολογγίου – Αιτωλικού;’ Τώρα πήραμε την απάντηση: Δεν το ήξεραν. Και, ως λογικοί άνθρωποι, όταν το έμαθαν αποτραβήχτηκαν.

Ας πούμε, ξανά, τα αυτονόητα:

Τα νησιά των Εχινάδων, όπως και κάμποσα άλλα στην Ελλάδα, ήσαν πάντα ιδιωτικά. Δηλαδή πάντα μπορούσαν να πωληθούν ή να ‘αξιοποιηθούν’. Γιατί αυτό δεν είχε γίνει μέχρι σήμερα και επιχειρείται τώρα;

Απάντηση: διότι κάποιοι τώρα, στην «αναμπουμπούλα», ελπίζουν να περάσουν το μήνυμα «ελάτε, δεν υπάρχει εμπόδιο».

Κι όμως, «εμπόδιο» υπάρχει – και δεν είναι μόνο η νομοθεσία.

Αν αυτά τα νησιά ήσαν καλά για επενδύσεις, θα είχαν ήδη γίνει επενδύσεις. Όσα ήσαν κατάλληλα, όπως ο Σκορπιός και η γειτονική του Μαδουρή, έχουν ‘αξιοποιηθεί’ προ πολλού. Τα άλλα ιδιωτικά νησιά είναι άχρηστα για ‘αξιοποίηση’. Ανεμοδαρμένα, χωρίς λιμάνι, χωρίς παραλίες, χωρίς χώμα, χωρίς νερό,– γι αυτό ακριβώς έχουν οικολογική αξία: επειδή είναι άχρηστα για τον άνθρωπο.

Φυσικά, αν δώσομε ‘Γη και Ύδωρ’, αν αγνοήσουμε κάθε περιορισμό, αν εκποιήσουμε κάθε κοινωνικό, πολιτιστικό, ιστορικό, περιβαλλοντικό και κάθε άλλο ενδιαφέρον που έχουν οι νησίδες για τη χώρα αυτή, τότε μπορεί και η πιο ασύμφορη επένδυση να έχει κάποιο οριακό ενδιαφέρον για ένα τυχοδιώκτη επενδυτή.

Ίσως, βέβαια, αυτό να έχουν στο μυαλό τους εκείνοι που επιμένουν για την με κάθε μέσο εκποίηση των νησίδων»

Το Λιμάνι του Αιγίου: κριτική τοποθέτηση

Το λιμάνι που (δεν) θα χρειαστούμε

Το νέο λιμάνι Αιγίου ανήκει σε μια μακρά σειρά δήθεν αναπτυξιακών έργων που στην πραγματικότητα δεν έχουν οικονομικό όφελος.

Σύντομα ολοκληρώνεται το νέο λιμάνι του Αιγίου. Ωστόσο, με εξαίρεση τους γλάρους, που ήδη βρήκαν έναν άνετο χώρο για ξεκούραση, κανείς δεν φαίνεται να έχει σχέδια χρήσης του έργου. Σχεδιάζεται, μάλιστα, ημερίδα όπου θα κατατεθούν απόψεις αξιοποίησης του νέου λιμένα... 

Εύλογο είναι το ερώτημα: «πρώτα κάνεις το έργο και μετά αναρωτιέσαι σε τι θα σου χρειαστεί;». Ακόμη και στο απίθανο σενάριο όπου ολοκληρωθούν τα συμπληρωματικά έργα (σύνδεση με την εθνική οδό, χερσαίες εγκαταστάσεις κ.λπ.) δύσκολα θα χρησιμεύσει σε κάτι το νέο έργο.

Ας θέσουμε αντικειμενικά κάποια ερωτήματα:

1. Υπήρχε αληθινή ανάγκη για νέο λιμάνι; Είχε αυξηθεί ή σχεδιαζόταν να αυξηθεί τόσο πολύ η κίνηση των πλοίων; Η τοπική κοινωνία απαιτούσε επέκταση του λιμανιού;
2. Στα πλαίσια ποιου σχεδιασμού έγινε το έργο; Μήπως οι πόροι θα μπορούσαν να είχαν επενδυθεί σε άλλη πιο αναγκαία δράση;
3. Πώς είναι δυνατόν να εγκρίνονται τέτοιες σοβαρές «αναπτυξιακά» παρεμβάσεις χωρίς ένα στοιχειώδες business plan (τη στιγμή που μια επιχείρηση περνά «από σαράντα κύματα» για να πάρει μια επιχορήγηση);

Το νέο λιμάνι Αιγίου αποτελεί κλασσικό παράδειγμα του πώς ξοδεύτηκαν αμέτρητα δισεκατομμύρια στις προηγούμενες δεκαετίες: Σε έργα με εντυπωσιακό τίτλο αλλά μηδενική αξία για την οικονομία. Με μεγάλο εργολαβικό όφελος αλλά χωρίς αντίκρισμα στην κοινωνία.

Φυσικά έγιναν και χρήσιμα έργα με τους ευρωπαϊκούς πόρους. Όμως, κάτω από εύηχους τίτλους «αναπτυξιακών» ή κοινοφελών δράσεων όπως δρόμοι, λιμάνια, πλατείες κ.λπ. έγιναν και πολλά «αδέσποτα» έργα χωρίς χρησιμότητα – εκτός φυσικά από ότι αφορούσε στον κατασκευαστικό κλάδο.

Δεν είναι θύμα της κρίσης το νέο λιμάνι Αιγίου. Είναι θύμα της νοοτροπίας που μας έφερε στην κρίση. Όπου χωρίς σχεδιασμό, χωρίς ιεράρχηση προτεραιοτήτων, χωρίς πλάνο για το πού βαδίζουμε, εντάσσαμε έργα με μόνο στοιχείο έναν ελκυστικό τίτλο, ένα στερεότυπο αναπτυξιακό κλισέ.

Τα έργα αυτά δεν φέρνουν «ανάπτυξη» παρά μόνο αδιέξοδα. Θα τα δούμε με το νέο μας λιμάνι…

Κώστας Παπακωνσταντίνου

Περιφερειακός Σύμβουλος, Γραμματέας Περιφερειακού Συμβουλίου

Φεβρουάριος 2013

Άρθρο του Κ. Παπακωνσταντίνου για τις αναπλάσεις κοινοχρήστων χώρων

ΑΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΠΛΑΣΕΙΣ: ΟΙ ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΟΙ ΧΏΡΟΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ

Οι κοινόχρηστοι χώροι πρέπει να σχεδιάζονται για να χρησιμοποιούνται μαζικά από τους πολίτες – όχι για «φιγούρα».

Μια μητέρα σε συνοικία της Πάτρας το έθεσε απλά: «Δεν βγάζω τα παιδιά βόλτα επειδή δεν μου περισσεύουν δύο ευρώ. Κάπου πρέπει να κάτσω. Κάτι πρέπει να τους πάρω». Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα στις σύγχρονες ελληνικές πόλεις: η έλλειψη κοινόχρηστων χώρων και η μετατροπή τους σε εμπορικές ζώνες.

Επί 20-30 χρόνια «ανάπτυξης» αυτό δεν μας πείραζε. Τι κι αν δεν υπήρχαν πλατείες; Υπήρχαν καφετέριες και παιδότοποι. Τι κι αν οι κοινόχρηστοι χώροι είχαν καταληφθεί από μαγαζιά; Είχαμε χρήματα να ξοδέψουμε. Τι κι αν δεν υπήρχε χώρος για περίπατο; Είχαμε γυμναστήρια κ.ο.κ.

Αυτή η κατάσταση τελείωσε αναγκαστικά, λόγω οικονομικής κρίσης. Τώρα οι κοινόχρηστοι χώροι πρέπει να γίνουν ξανά αυτό που υποτίθεται ότι είναι: χώροι όπου οι πολίτες μπορούν να περνούν ώρες για περίπατο, κουβέντα, χαλάρωση, παιχνίδι, κουτσομπολιό, φλερτ ή οτιδήποτε άλλο χωρίς να χρειάζεται να δαπανήσουν χρήματα.

Ας συγκρίνουμε τους δικούς μας κοινόχρηστους χώρους με εκείνους ευρωπαϊκών πόλεων. Στους δικούς μας (πλατεία Αγ. Λαύρας, Ψηλαλώνια, Λιμάνι) μόνη επιλογή είναι να κάτσεις σε κάποιο μαγαζί, αφού τα καλύτερα μέρη έχουν καταληφθεί από αυτά Αυτό είναι εξαναγκασμός και κακώς αποκαλείται «ανάπτυξη», αφού οι πολίτες πληρώνουν. Αντίθετα, στους ευρωπαϊκούς υπάρχουν άπειρες επιλογές (χώροι περιπάτου, πικνίκ, άφθονα παγκάκια, σκιά κ.λπ.) για αξιοπρεπή έξοδο χωρίς να χρειαστεί να ξοδέψεις τίποτα. Αυτό είναι πολιτισμός και ανάπτυξη χωρίς εισαγωγικά.

Και φτάνουμε στο περιβόητο πρόγραμμα αστικών αναπλάσεων: Σχεδιασμένο (όπως όλο το ΕΣΠΑ) σε εποχές «παχιών αγελάδων», είχε ως στόχο τη «μόστρα»  και όχι τον πολίτη-χρήστη. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Τώρα χρειάζονται χώροι όπου οι πολίτες θα περνούν το χρόνο τους χωρίς να αναγκάζονται να ξοδέψουν. Η σκιά, το πόσιμο νερό, η πρόσβαση για καροτσάκια και Α.Μ.Ε.Α., τα άφθονα σημεία για ανάπαυση και συναντήσεις, οι ασφαλείς χώροι περιπάτου, η ευκολία και οικονομία στη συντήρηση και την καθαριότητα είναι πιο σημαντικά από ένα εντυπωσιακό σκηνικό που δεν χρησιμοποιεί κανείς.

Τέτοιες απλές κινήσεις έχουν τεράστιο κοινωνικό όφελος και βελτιώνουν τη ζωή των πολιτών, μετριάζοντας τις επιπτώσεις της οικονομικής ανέχειας. Αν δεν εστιάσουν στην εξυπηρέτηση του καθημερινού πολίτη, οι αστικές αναπλάσεις θα γίνουν μία ακόμη επιδρομή δαπανηρών πλακοστρώσεων – θλιβερός επίλογος μιας εποχής που τελειώνει.

Κώστας Παπακωνσταντίνου

Περιφερειακός Σύμβουλος

Γραμματέας Περιφερειακού Συμβουλίου 

Να σεβαστούμε τους υγροτόπους μας !

Οικολογική Δυτική Ελλάδα

Πάτρα 1 Φεβρουαρίου 2013

Οι Υγρότοποι μας δίνουν πολλά, πρέπει να τους σεβαστούμε!

2 Φεβρουαρίου - Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων

Η Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων (2 Φεβρουαρίου) είναι σημαντική ευκαιρία να στοχαστούμε τη σχέση μας με τις πολύτιμες αυτές φυσικές περιοχές, πολύτιμες τόσο για την άγρια ζωή όσο και για την ανθρώπινη κοινωνία.

Η καλύτερη και πιο συμφέρουσα και από παραγωγική άποψη διαχείριση των υγροτόπων μας (λιμνών, ποταμών, βάλτων, υγρολίβαδων) είναι αυτή που τους βλέπει πρωτίστως ως οικοσυστήματα, ως θεμέλιο, δηλαδή, της βιοποικιλότητας, της άγριας ζωής.

Για την ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ αυτή η θέση είναι βάση κάθε σχετικής μας δράσης και δημόσιας τοποθέτησης μέσα και έξω από το Περιφερειακό Συμβούλιο Δυτικής Ελλάδας. Αυτό γιατί, η οικολογική ισορροπία και διατήρηση ακμαίας της πλούσιας ζωής που στηρίζεται στους υγροτόπους, είναι ο καλύτερος τρόπος για να είναι στη μακροχρόνια διάθεσή μας και οι παραγωγικές δυνατότητές τους.

Με αφετηρία λοιπόν τη θεμελιώδη αυτή τοποθέτηση, σε μια περιφέρεια με τον μεγαλύτερο υγροτοπικό πλούτο της χώρας (Εθνικά Πάρκα Μεσολογγίου – Αιτωλικού, Στροφιλιάς – Κοτυχίου, Χελμού Βουραϊκού, Αμβρακικού, ποταμοί της σημασίας του Αχελώου, του Εύηνου, του Αλφειού, του Πηνειού, λίμνες όπως η Τριχωνίδα και η Λυσιμαχεία και πολλά ακόμη) λέμε :

ΝΑΙ στην εφαρμογή σχεδίων διαχείρισης των υδατικών μας πόρων

ΝΑΙ στην πλήρη εφαρμογή της ευρωπαϊκής οδηγίας για τα νερά

ΝΑΙ στην αειφορική αλιεία με ήπια μέσα και τη βιολογική γεωργία στους υγροτόπους

ΝΑΙ στην παρατήρηση της φύσης, τον ήπιο οικοτουρισμό, την περιβαλλοντική εκπαίδευση στους υγροτόπους

ΝΑΙ στον επαναπλημμυρισμό υγροτόπων που αποξηράνθηκαν όπως η Μουριά και η Αγουλινίτσα

ΝΑΙ σε Φορείς Διαχείρισης με ισχυρές αρμοδιότητες ελέγχου και σχεδιασμού

Αλλά,

ΟΧΙ στη ρύπανση και χρήση των υγροτόπων ως χωματερών

ΟΧΙ στο κυνήγι στις υγροτοπικές περιοχές

ΟΧΙ σε περισσότερα φράγματα στους μεγάλους ποταμούς μας

ΟΧΙ στην ανοχή της αυθαίρετης δόμησης που υποβάθμισε περιοχές όπως η Τουρλίδα

ΟΧΙ στην καταστροφική αλιεία, όπως η χρήση δυναμιτών στην Τριχωνίδα

ΟΧΙ στην εκτροπή ποταμών έξω από την λεκάνη απορροής τους

ΟΧΙ στις υπεραντλήσεις υδάτων

ΟΧΙ στις αμμοληψίες ιδίως των λεπτόκοκκων υλικών που χτίζουν τις ακτές μας

Η διαφύλαξη των υγροτόπων μας ως οικοσυστημάτων αλλά και ως υδάτινων πόρων δεν είναι απλώς αναγκαία από πλευράς περιβαλλοντικής ευαισθησίας, είναι θεμελιώδης  όρος για τη γενικότερη βιωσιμότητα και ευημερία της περιφέρειάς μας.

Αξίζει να μπει σε απόλυτη προτεραιότητα. Αξίζει κάθε κοινωνικό και θεσμικό αγώνα.

Κώστας Παπακωνσταντίνου

Περιφ. Σύμβουλος - ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ

Γραμματέας Περιφερειακού Συμβουλίου Δυτ. Ελλάδας.