Προτείνουν … Νέο Μάτι (+ επέμβαση στο Εθνικό Πάρκο)!

Αδιανόητη πρόταση του Αντιδημάρχου Δυτ. Αχαΐας για –παράνομο- δρόμο διαφυγής στους αμμόλοφους της Στροφυλιάς σε περίπτωση πυρκαγιάς

Καλούμε όλους τους πολίτες και τους φορείς της Αχαΐας να μελετήσουν έναν δορυφορικό χάρτη και να αντιληφθούν την παρανοϊκή πρόταση του Αντιδημάρχου Δυτικής Αχαΐας για διάνοιξη δρόμου 200 μέτρων πάνω στους αμμόλοφους στον πυρήνα του Εθνικού Πάρκου Κοτυχίου - Στροφυλιάς, δήθεν ως διαφυγή σε περίπτωση πυρκαγιάς.

Ο προτεινόμενος δρόμος θα συνδέσει το πάρκινγκ στο σημείο La Mere με τον κάθετο δρόμο που καταλήγει στις εκβολές του Κέντρου. Αυτό, όχι μόνο θα αποτελέσει άνευ προηγουμένου επέμβαση στο πιο ευαίσθητο σημείο του Εθνικού Πάρκου, αλλά μπορεί να έχει θανατηφόρα αποτελέσματα: Σε περίπτωση πυρκαγιάς, θα οδηγεί τους επισκέπτες από την άκρη της δασικής έκτασης και την ασφάλεια της απέραντης αμμουδιάς προς το κέντρο του δάσους και πιθανότατα στον εγκλωβισμό! Θυμίζουμε ότι στις τραγικές φωτιές του 2007, σχεδόν το σύνολο των θυμάτων προέκυψαν κατά την διάρκεια διαφυγής όταν εγκλωβίστηκαν σε περιοχές με πυκνή βλάστηση – αυτό ακριβώς που προτείνεται από τον Αντιδήμαρχο!

Με έκπληξη διαβάσαμε ότι ο Αντιδήμαρχος επικαλείται το συμβάν στο Μάτι της Αττικής. Προφανώς δεν υπάρχει καμία σχέση. Το Μάτι ήταν ένας αυθαίρετος οικισμός ΜΕΣΑ στο δάσος, με γκρεμό προς τη μεριά της θάλασσας και ζώνη παραλίας πρακτικά ανύπαρκτη. Στην Καλογριά οι επισκέπτες βρίσκονται ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ του δάσους και υπάρχει απέραντη πλατιά παραλία όπου, αν χρειαστεί, χιλιάδες άτομα μπορούν να παραμείνουν με ασφάλεια αντί να μπουν στα οχήματα και να κατευθυνθούν μέσα στην πυκνή βλάστηση όπου θα μαίνεται η πυρκαγιά. Οι δικές του προτάσεις, λοιπόν, οδηγούν σε νέο ... "Μάτι". Όχι η υπάρχουσα κατάσταση. Σε κάθε περίπτωση, η αντίδραση σε περίπτωση πυρκαγιάς πρέπει να στηρίζεται σε συνολικό σχέδιο και όχι σε αποσπασματικές αυθαιρεσίες.

Μόνο ως αστείο μπορούμε να εκλάβουμε την πιθανή θετική ανταπόκριση των φορέων και αρχών της Αχαΐας και της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας σε τέτοιες καταστροφικές προχειρότητες.

Καλύτερα πορείες, παρά «Πράσινο κιτς»

Οι διαμαρτυρίες των νέων είναι προτιμότερες από τις φιέστες των «χορηγών» στην Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος.

Ένα αναπάντεχο δώρο προσέφεραν οι περιορισμοί λόγω COVID-19. Στην Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος (5 Ιουνίου), για πρώτη φορά δεν κυριάρχησε το περιβαλλοντικό «κιτς» και οι σπάταλες, ενεργοβόρες εκδηλώσεις. Δεν τυπώθηκε πολυτελές υλικό για χρήση μίας ημέρας. Δεν μοιράστηκαν μπλούζες, καπέλα, εμφιαλωμένα νερά.  Δεν είχε catering και ομιλίες. Ταυτόχρονα, χιλιάδες μαθητές απέφυγαν το μαρτύριο της αναγκαστικής συμμετοχής σε εκδηλώσεις ενηλίκων.

Αντί γι αυτά, είχαμε συγκεντρώσεις και πορείες χιλιάδων νέων σε πολλές πόλεις. Αυθόρμητες και ζωντανές, δεν εξέφρασαν απλά ανησυχία, αλλά αμφισβήτησαν το πολιτικό σύστημα που επιμένει στην οικονομική μεγέθυνση. Έστρεψαν το βλέμμα και στην άγρια φύση - όχι μόνο στις «ευφυείς καινοτομίες». Έδωσαν νόημα στον εορτασμό μιας Ημέρας που είχε εκφυλιστεί σε «σαββατοκύριακο καθαριότητας» ή φιέστα εξαγνισμού όσων καταστρέφουν το περιβάλλον τις υπόλοιπες 364 μέρες.

Η αμφισβήτηση δεν παράγει αποτέλεσμα. Χρειάζεται όμως, όταν, π.χ., ακούμε για «Πράσινη Βίβλο» της Περιφέρειας: Μια τρικυμία επενδυτικών καινοτομιών και «καλών πρακτικών» από μια Περιφερειακή Αρχή που θυμάται το «πράσινο» μόνο όταν προσελκύει επενδυτές.

Η αμφισβήτηση χρειάζεται όταν η Κυβέρνηση και η Περιφερειακή Αρχή αντιμετωπίζουν τις «πράσινες» επενδύσεις όπως τις εξορύξεις: οικονομικά προνόμια, παροχή δημόσιας γης, απαλλαγή από περιβαλλοντικούς όρους. Έτσι, ακόμη και οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας συχνά καταλήγουν σε φαραωνικά έργα που ισοπεδώνουν άθικτες φυσικές προστατευόμενες περιοχές.

Καλοδεχούμενη, λοιπόν, η διαμαρτυρία των νέων – κι ας μην προβλήθηκε όσο οι φιέστες των χορηγών.