ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΥΤΟ;

 ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΒΟΥΛΟΥ ΤΗΣ "ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ ΑΥΓΗΣ" ΑΠΌ ΤΙΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΑΓΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΨΗΦΟΥ ΤΟΥ.

(παρατήρηση μετά τις πρώτες τοποθετήσεις): Με το πρώτο σφύριγμα είδαμε να ξετυλίγεται μια πλειοδοσία αντιφασιστικής ρητορικής. Εμείς διαχωρίζουμε την θέση μας. Τονίζω ότι μας χωρίζει άβυσσος από την λογική του φασισμού. Γι αυτό δεν φοβόμαστε την ΠΟΛΙΤΙΚΗ αντιπαράθεση μαζί του.

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ: 

Πριν αρχίσω ήθελα να τονίσω ότι:

1.       Η Πολιτική οικολογία εστιάζει στις αιτίες, όχι στα συμπτώματα. Δεν επιδιώκει εντυπώσεις - αντιμετωπίζει τα αίτια του φαινομένου «Χρυσή Αυγή».

2.       Τιμώ τα αντιφασιστικά κινήματα που συνεχώς αντιπαλεύονται τον φασισμό, όχι μόνο όταν αυτός θεριέψει, ούτε μετά από δικαστικές αποφάσεις. Τιμώ και την συγκρουσιακή στάση της αριστεράς και των κομμουνιστών. Αλλά ανοίξτε ένα βιβλίο κοινωνιολογίας ή κοινωνικής ψυχολογίας για να δείτε ότι ο φασισμός είναι φαινόμενο, όχι άτομα, έτοιμο να εμφανιστεί αταβιστικά όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν.

Λοιπόν:

Αν έχετε κάποια στέρεη νομική βάση για αποκλεισμό του υποστηριγμένου από την ΧΑ περ. συμβούλου, κάντε το. Σας το ζήτησε και ο ίδιος (σ. στην τοποθέτησή του).  Αν είχατε στοιχεία για την δράση του κ. Νικολακόπουλου γιατί δεν το είπατε μέχρι τώρα; Και τι κάνατε στο προηγούμενο Περιφερειακό Συμβούλιο με την πολύ πιο ακραία εκπροσώπηση της ΧΑ; Εγώ, αντθετα, τοποθετούμαι μόνο με βάση τι ακούω εδώ μέσα.

Μια καταδίκη με βάση το ποινικό δίκαιο απαξιώνει το πολιτικό όραμα της Χ.Α. αλλά δεν είναι πολιτική καταδίκη. Η διάκριση των εξουσιών αποτελεί βάση της Δημοκρατίας. Αλίμονο αν μια δικαστική απόφαση αλλάζει την πολιτική μας θεώρηση. Τι θα άλλαζε, δηλαδή, αν δεν αποδεικνυόταν ότι ήταν εγκληματική οργάνωση η ΧΑ; Γνωρίζουμε όλοι ότι αυτό μπορούσε -τεχνικά, νομικά- να συμβεί. Για εμένα δεν άλλαξε τίποτα. Όπως δεν αλλάζουν όσα πιστεύω και για τους νομοταγείς και «καλούς νοικοκυραίους» φασίστες. Διότι υπάρχουν πολλοί τέτοιοι.

Προσέξτε, μήπως με την στάση μας δημιουργήσουμε κακό προηγούμενο. Η Δημοκρατία δεν κάνει διακρίσεις. Σέβεται ακόμη και εκείνους που δεν σέβονται την Δημοκρατία (όπως, όσοι είμαστε κατά της θανατικής καταδίκης, σεβόμαστε την ζωή ακόμη και εκείνων που δεν σέβονται την ζωή). Κίνδυνος στην Δημοκρατία δεν είναι οι φωνές, όσο ακραίες και να είναι. Αν δεν μπορεί κοτζάμ Δημοκρατία (συγγνώμη για την έκφραση) να αντιπαραβάλλει πειστικά πολιτικά επιχειρήματα απέναντι στην μισαλλοδοξία και την αυτοδικία, τότε τι «σόι» Δημοκρατία είναι;

Και κάτι ακόμη: Το Περιφερειακό Συμβούλιο δεν είναι κλειστό club, που ασχολείται με τα μέλη του. Ό,τι κάνει έχει αντίκρισμα στην κοινωνία. Αν θέλει να διώξει ένα μέλος του, θα πρέπει να κάνει κάτι αντίστοιχο προς τους πολίτες που το ψήφισαν. Δεν είναι άμοιροι ευθυνών: 380.000 ψήφοι, 7%, 18 Βουλευτές με γνωστή την δολοφονία Φύσσα, το 2015. 162.00 συμπολίτες συμφώνησαν ότι ήταν «μια απλή ανθρωποκτονία που την κάναμε θέμα», ένα μήνα μετά την περίφημη δήλωση Ρουπακιά το 2019 («στο τσακ» δεν έφτασε για τη Βουλή). Μην πείτε ότι ήταν, έστω, μια αποδοκιμασία, διότι στις «χαλαρές» Ευρωεκλογές 2019 πήραν 100.000 επιπλέον ψήφους, 4,87% και 2 ευρωβουλευτές. Στην Δυτική Ελλάδα, το  «μόρφωμα», διαθέτει 17.000 ψήφους (σχεδόν 5%) στις Ευρωεκλογές και 10.000 στις Περιφερειακές και Εθνικές εκλογές.

Έχουμε δύο επιλογές γι αυτό το κοινό: Ή να απομονώσουμε και αυτούς ή να τους φέρουμε στον «ίσιο δρόμο». Οι περιφερειακές παρατάξεις «εξουσίας» δεν μπορούν να κάνουν ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Δεν μπορούν να απομονώσουν αυτούς τους ψηφοφόρους διότι δεν τολμούν να αντιμετωπίσουν την ρητορική της ΧΑ, η οποία έχει ριζώσει σε σχεδόν ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, στο κεντρικό ζήτημα, αυτό της χρήσης βίας, πολλοί πολίτες διαφωνούν με την ΧΑ απλά στο ότι θεωρούν την καταστολή και την βία ως κρατικές λειτουργίες και όχι ιδιωτική πρωτοβουλία. Κατά τα άλλα, η μισαλλοδοξία, το δέος για την επιβολή της ισχύος, οι φυλετικές προκαταλήψεις, η εθνοκαπηλία, ο αντισημιτισμός, ο αυταρχισμός βρίσκονται διάχυτα σε πολλούς χώρους. Θυμηθείτε την παρέλαση στις γιορτές της Βοστίτσας, όπου μπροστά σας ξεχείλιζε η «καθαρότητα της φυλής», το «η Μακεδονία είναι Ελληνική», το «τιμή στον ήρωα Κατσίφα» - και σήμερα σίγουρα θα πρόσθεταν «βυθίσατε το Όρουτς Ρέις». Για τέτοια πολιτική υπευθυνότητα μιλάμε.

Η δεύτερη επιλογή είναι να δείξουμε προς ΟΛΟΥΣ ότι το δικό μας σύστημα, η Δημοκρατία των οικουμενικών αξιών, των ατομικών ΚΑΙ συλλογικών δικαιωμάτων, της ανοχής, τη ισότητας είναι καλύτερο σύστημα από το σύστημα που ευαγγελίζεται η ΧΑ. Αυτό θα το πετύχει η αποπομπή ενός ατόμου και η αγνόηση μιας ψήφου σε ένα δημοκρατικά εκλεγμένο σώμα; Είναι δημοκρατία αυτό; Είναι δημοκρατία η μαζική διαπόμπευση καταδικασθέντων;

Ακόμη χειρότερα, πώς θα δείξουν οι «παρατάξεις εξουσίας» ότι η -αστική έστω- Δημοκρατία είναι καλύτερο σύστημα, όταν είναι συνυπεύθυνες για τις αιτίες - εφαλτήριο για την άνοδο της ΧΑ: Αναξιοκρατία στον δημόσιο βίο, διαφθορά, αναξιοπιστία  του πολιτικού συστήματος, τεράστιες οικονομικές ανισότητες και αδικίες, αυξανόμενη επισφάλεια στην καθημερινότητα, απομόνωση της ατομικότητας. Αυτά που έκαναν τους «Χρυσαυγίτες» να φαίνονται αντισυστημικοί προσφέροντας ασφάλεια, τάξη, βοήθεια στους αδύναμους, αλληλοστήριξη, εκστρατεία για «καθαρότητα». Εκείνη την χαμένη αίσθηση “κοινότητας”, μαζί με μπόλικη ελληνική περηφάνια, που έδωσε σε αρκετούς Έλληνες μια χαμένη ταυτότητα σε έναν σκληρό κόσμο.

Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα τι έχουν να επιδείξετε οι «συστημικές» πολιτικές δυνάμεις; Ολοένα αυξανόμενη αλαζονεία της εξουσίας, κομπασμό για τα επιτεύγματα μιας «αριστείας», παράδοση των δημόσιων αγαθών στην ιδιωτική πρωτοβουλία, ολοένα διογκούμενη αίσθηση ότι ο μέσος πολίτης δεν ελέγχει -ούτε καν κατανοεί- τους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων, εμμονή στην «ατομική ευθύνη» του καθενός. Μια κατάσταση που ολοένα περισσότερο θυμίζει τον μεσοπόλεμο που θέριεψε σε ολόκληρη την Ευρώπη τον φασισμό.

Το Περιφερειακό Συμβούλιο δεν κάνει κεντρική πολιτική. Μπορεί, ωστόσο, να διατρανώσει τον ρόλο του ως δημοκρατικό όργανο που δεν φοβάται καμία φωνή. Αλλάξτε τον ξύλινο λόγο - δείξτε ότι μιλάτε σε ανθρώπους που σκέφτονται. Σταματήστε να κομπάζετε ότι «κατόπιν ενεργειών σας» παρακάμψατε γραφειοκρατικές αγκυλώσεις – δηλαδή το Νόμο- συχνά προς εξυπηρέτηση τοπικών συμφερόντων και εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Δείξτε ανοιχτοί στην διαφάνεια και την λογοδοσία. Γιορτάστε το ’21 με αγνή αγάπη για την ιστορία και την ταυτότητά μας, όχι με εθνικοπατριωτικά παραληρήματα. Μπορείτε να το κάνετε συνάδελφοι της εξουσίας;

 

ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ:

Η βασική ένστασή μου στις εισηγήσεις είναι ότι αποπολιτικοποιούν ένα βαθιά πολιτικό ζήτημα και το υποβιβάζουν σε θέμα κοινού ποινικού δικαίου. Είναι δυνατόν να προσαρμόζουμε την πολιτική μας στάση ανάλογα με το τι θα πουν οι δικαστές; Η δικαστική εξουσία, όπως όλες οι μορφές εξουσίας, λειτουργεί με βάση τους νόμους του αστικού κράτους. Το μόνο που της ζητάς είναι να κάνει τη δουλειά της και δουλειά της είναι συχνά να «καίει» το ελληνικό περιβάλλον και την κοινωνία προς όφελος των συμφερόντων. Θα αλλάξουμε εμείς την πολιτική μας άποψη με βάση το τι θα πουν αυτοί;

Από την αρχή του νέου Περιφερειακού συμβουλίου ήξερα ότι καθόμουν δίπλα σε έναν  «χρυσαυγίτη». Με ενοχλούσε αυτό; Καθόλου. Σε άλλα μετερίζια του κοινωνικού αγώνα μπορεί να εφαρμόζουμε ακόμη και το «τσακίστε τους φασίστες», εδώ μέσα, όμως, αντιπαραβάλλουμε μόνο προτάσεις και επιχειρήματα. Και, για να πούμε την αλήθεια, δεν άκουσα κάτι πιο ακραίο από τον κ. Νικολακόπουλο από αυτά που άκουσα από άλλους εδώ μέσα.

Εμάς, αγαπητοί συνάδελφοι, μας απασχολούν οι ιδέες όχι η παρουσία της ΧΑ. Μας απασχολεί πόσοι από εσάς συμμερίζεστε την άποψη να βουλιάξουμε τις βάρκες των προσφύγων. Πόσοι είστε υπέρ ή κατά; Αυτό έχει σημασία και όχι το να αποκλείσετε την παρουσία ενός ανθρώπου από το Συμβούλιο.

Επαναλαμβάνω: Άβυσσος χωρίζει την οικολογία από τον φασισμό, αλλά δεν αντέχω αυτή την αντιδημοκρατική διαδικασία. Έχουμε μπροστά μας ένα παράδειγμα: Οι γιορτές για τα «200 χρόνια» από την επανάσταση. Το 2021. Όλοι είπατε να αποκλείσουμε τον κ. Νικολακόπουλο από την επιτροπή. Αυτό είναι το ζήτημα ή το τι θα κάνουμε με τους εορτασμούς; Οι οποίοι θα ξεχειλίσουν από ένα παραλήρημα φουστανέλας, ράσου και εθνικοπατριωτικής έξαρσης; [Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να εορτασθούν με έμφαση τα 200 χρόνια αλλά χωρίς αυτό το καταστροφικό για την πατρίδα φούσκωμα].

Αγαπητοί συνάδελφοι, αυτό είναι πολιτικό marketing, όχι πολιτική.

Με σοφιστείες δεν σώζονται οι ακτές!

 

Διάβρωση ακτής στην περιοχή Ρίου

Όταν η Περιφέρεια και ο Δήμος βαφτίζουν ως «έκτακτο» και «απρόβλεπτο» γεγονός την διάβρωση της ακτής από Ρίο έως Άγιο Βασίλειο, δείχνουν ότι δεν θα ασχοληθούν ποτέ σοβαρά με το θέμα. Ενδιαφέρονται μόνο για πρόχειρα μπαλώματα που όχι μόνο δεν λύνουν, αλλά επιδεινώνουν το πρόβλημα. Η διάβρωση των ακτών είναι κρίσιμη, όχι «απρόβλεπτη» απειλή. Έχει βαθιές ρίζες σε δεκαετίες άναρχης ανάπτυξης. Αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα και σχεδιασμό, όχι με διαχειριστικά «κόλπα».

 

Αν ανοίξουμε ένα ερμηνευτικό λεξικό στα επίθετα «σοβαρός» και «επικίνδυνος» και κατόπιν στα επίθετα «έκτακτος» και «απρόβλεπτος» ίσως αντιληφθούμε το μέγεθος του ατοπήματος στο όποιο προβαίνουν Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και Δήμος Πατρέων. Δεν πρόκειται για «ελιγμό» ώστε να βρεθεί λύση - κάνουν ακριβώς το αντίθετο.

Η διάβρωση των ακτών, το κρισιμότερο πρόβλημα για την παράκτια Δυτική Ελλάδα, δεν ήρθε «απρόβλεπτα». Είναι αποτέλεσμα δεκαετιών από δύο καταστροφικές πρακτικές:

-      Τις επεμβάσεις στις παραλίες (δρόμοι, τοιχία, αλιευτικά καταφύγια κ.λπ.), που αποτρέπουν τα θαλάσσια ρεύματα να μεταφέρουν και να αποθέσουν ιζήματα κατά μήκος της ακτής, και

-    Την εκμετάλλευση των «αδρανών» υλικών των ποταμών, που στέρησαν από τις παραλίες το βασικό δομικό τους υλικό.

Η διάβρωση δεν μετριάζεται με τοπικά μέτρα: Κάθε ενιαία παραλία απαιτεί ενιαία αντιμετώπιση, αλλιώς κάθε τοπική επέμβαση απλά μεταθέτει το πρόβλημα παραπέρα. Για την αντιμετώπιση της διάβρωσης υπάρχουν δύο προσεγγίσεις:

Η πρώτη αντιμετωπίζει το πρόβλημα στην ρίζα του. Συνήθως καταλήγει σε τριών ειδών έργα: Ήπια ενίσχυση της φυσικής απόθεσης υλικών (π.χ. ύφαλοι πρόβολοι), άρση εμποδίων (τοιχία, μόλοι κ.λπ.) για αποκατάσταση της  μεταφοράς ιζημάτων και τεχνητό εμπλουτισμό της παραλίας με άμμο ή χαλίκι. Φυσικά, απαιτεί και άμεση παύση κάθε περεταίρω απομάκρυνσης «αδρανών» υλικών από τα ποτάμια. Εκπροσωπείται από τους κατ’ εξοχήν ειδικούς επιστήμονες:  Γεωλόγους, ωκεανογράφους, μηχανικούς περιβάλλοντος.

Η δεύτερη εστιάζει σε τοπικά σκληρά έργα «προστασίας» με τοιχία, κυματοθραύστες, λιθοριπές κ.λπ. Είναι προσωρινή λύση που κατακρίνεται από τον επιστημονικό κόσμο καθώς απλά μεταθέτει το πρόβλημα πιο πέρα στην ακτή και καθιστά ολοένα δυσκολότερη την οριστική λύση. Ωστόσο έχει εμφανή αποτελέσματα που διαρκούν για μερικούς μήνες ή χρόνια. Την προτιμούν οι παραδοσιακοί μηχανικοί και εργολάβοι, συχνά και κάτοικοι των παράκτιων περιοχών που δεν αντιλαμβάνονται ότι απλά κερδίζουν λίγο χρόνο προτού οι περιουσίες τους χαθούν οριστικά.

Όσο για την Περιφερειακή και Δημοτική Αρχή, δεν τολμούν να κοιτάξουν κατάματα το πρόβλημα, διότι αυτό απαιτεί αλλαγή πολιτικής και πόρους που δεν τολμούν να πάρουν από αλλού. Έτσι επιλέγουν την προσέγγιση των σκληρών μέτρων, η οποία δεν απαιτεί μακρόπνοο σχεδιασμό και δείχνει άμεσα κάποιο «έργο», άσχετα με το τι θα συμβεί αργότερα. 

Με αυτή την νοοτροπία, στην ενιαία ακτή από Πάτρα μέχρι Ψαθόπυργο, Δήμος και Περιφέρεια επιλέγουν να ρίξουν άμεσα μπετόν και τοιχία για να στηρίξουν τον παραλιακό δρόμο Ανατολικά του Ρίου, μολονότι αυτός είναι τελεσίδικα καταδικασμένος αν δεν λυθεί το πρόβλημα στην ρίζα του. Βάφτισαν «απρόβλεπτη» και «έκτακτη» την διάβρωση και επικαλούνται το περιβόητο Άρθρο 32, Παρ. 2 του Ν. 4412 για τις Δημόσιες Συμβάσεις Έργων για να προχωρήσουν άμεσα σε ανάθεση. Η χρήση του εν λόγω άρθρου μπορεί να είναι σκόπιμη σε θεομηνίες, αλλά δεν έχει καμία σχέση με την διάβρωση των ακτών.

Με αυτό το τέχνασμα, ο Δήμος Πατρέων και η Περιφέρεια απαξιώνουν τις έννοιες «έκτακτο» και «απρόβλεπτο», έρχονται σε αντιπαράθεση με τον επιστημονικό κόσμο και τις υπάρχουσες μελέτες και θέτουν σε κίνδυνο την υπόλοιπη ακτή. Πώς θα προβλέψουν σοβαρές δράσεις στην επόμενη προγραμματική περίοδο με αυτή την νοοτροπία;

Η αδυναμία της Περιφερειακής αρχής να αντιληφθεί το πρόβλημα στην ρίζα του, φαίνεται και από τη στάση της στο κρίσιμο θέμα των «αδρανών» υλικών στα ποτάμια Ανατολικά της Πάτρας. Πολλοί αναζητούν ευκαιρία να τα πάρουν ως περιζήτητο υλικό, ενώ αυτά πρέπει να μείνουν στην κοίτη ή να αποτεθούν στην παραλία για ενίσχυση των ακτών . Μπροστά στα μάτια του Αντιπεριφερειάρχη Αχαΐας κ. Μπονάνου, το υπερπολύτιμο υλικό από τις εκβολές της Ξυλοκέρας (στην μέση της εν λόγω παραλίας) απομακρύνθηκε με φορτηγά στις 17 Σεπτεμβρίου, στα πλαίσια αποδεδειγμένα άχρηστης «αντιπλημμυρικής προστασίας». Ο δε Αντιπεριφερειάρχης κ. Ζαΐμης, όταν τον ρωτήσαμε πού θα καταλήξουν οι μεγάλες ποσότητες αδρανών που θα απομακρυνθούν από τον Χάραδρο στα πλαίσια έργου (πάλι) «αντιπλημμυρικής προστασίας» που εισηγήθηκε, απάντησε «είναι θέμα της Κτηματικής, ρωτήστε αυτούς…».

Ο (καταδικασμένος) παραλιακός δρόμος από Ρίο προς Αγ. Βασίλειο 

Το καθαρισμένο ρέμα Ξυλοκέρα, από το οποίο αφαιρέθηκαν δεκάδες τόνοι "αδρανών" υλικών

 για "αντιπλημμυρική" προστασία. Το μόνο που κατάφεραν είναι να "μπει η θάλασσα μέσα" και να στερηθεί η παραλία πολύτιμο δομικό υλικό