Διαχείριση απορριμμάτων: περιμένοντας τον πρίγκιπα του παραμυθιού…

Οικολογική Δυτική Ελλάδα

Πάτρα 12 Οκτωβρίου 2012

Διαχείριση απορριμμάτων: περιμένοντας τον πρίγκιπα του παραμυθιού…

Αντί να περιμένει μια μαγική διέξοδο, η τοπική αυτοδιοίκηση όφειλε να κάνει απλές ουσιαστικές κινήσεις για να περιορίσει τον όγκο των απορριμμάτων και να κάνει την τελική λύση ευκολότερη.

Η εξομολόγηση του Δημάρχου Πύργου για την κατάσταση με τα απορρίμματα ήταν ειλικρινής, αλλά έδειξε το μεγάλο πρόβλημα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Εμμένει στο να αναζητά λύση στον τρόπο διάθεσης των απορριμμάτων – προς τέρψη εκείνων που θέλουν να διαιωνίζεται το πρόβλημα και να πλουτίσουν από αυτό. Η λύση, όμως, πρέπει να δοθεί στην παραγωγή των απορριμμάτων από τους ίδιους τους Δημότες και το Δήμο.

Τι εμπόδιζε το Δήμο να κάνει πρόταση για κομποστοποίηση οργανικών στο ΠΕΠ Δυτικής Ελλάδας όπου υπήρχαν 30 εκατομμύρια € διαθέσιμα; Τι εμπόδιζε το Δήμο να θέσει ένα χώρο για θρυμματισμό των κλαδεμάτων τα οποία, μαζί με τα υπόλοιπα φυτικά υπολείμματα από πάρκα, κήπους και δεντροστοιχίες, αποτελούν παραπάνω από το 15% των απορριμμάτων; Ακόμη και με μέτρια επιτυχία, ο Δήμος θα είχε απαλλαγεί από τουλάχιστον το 30% των απορριμμάτων, και μάλιστα εκείνων που είναι πιο επικίνδυνα για ρύπανση, τα οργανικά.

Προσπάθησε ο Δήμος να ενημερώσει συστηματικά τους Δημότες για την ανακύκλωση; Αναζήτησε συμμαχίες με την κοινωνία για εμπλοκή των Δημοτών στη διαλογή στην πηγή και να θέσει τους Δημότες προ των ευθυνών τους όταν εκείνοι δεν συμμορφώνονται με τον κοινό στόχο διαχείρισης των απορριμμάτων;

Δεν έγινε τίποτα από αυτά. Μοιρολατρικά, με τη στερεότυπη νοοτροπία «αυτά δεν γίνονται» αναζητούσε απλά χώρο ταφής, εγκλωβίστηκε στους (ορθά) πιεστικούς περιορισμούς και πλέον απλά ελπίζει ότι κάποια στιγμή θα βρεθεί λύση με ένα ακριβό εργοστάσιο που - όπως έχουμε πει επανειλημμένα -  θα φορτώσει με δυσβάσταχτα τέλη αποκομιδής και διαχείρισης τους πολίτες.

Ο Δήμος θα μπορούσε κάλλιστα σήμερα, δύο χρόνια μετά την εκλογή του, να είχε μειώσει αισθητά τον όγκο των απορριμμάτων, να είχε απαλλαγεί από τα πιο επικίνδυνα από αυτά και να αντιμετώπιζε  πολύ μικρότερα προβλήματα. Αντί για αυτό, κατέληξε στην κατάσταση εκτάκτου ανάγκης…

Ακόμη και τώρα, έχει τη δυνατότητα να στραφεί στους ίδιους τους παραγωγούς των απορριμμάτων, στους πολίτες και στις υπηρεσίες του και να βρει απλές πρακτικές λύσεις για να ελαττώσουν – όχι να λύσουν οριστικά- το πρόβλημα.

Κώστας Παπακωνσταντίνου, Περιφερειακός Σύμβουλος