Επαναφέρουν την βιντζότρατα - χάριν της επιστήμης, βεβαίως!

Χάριν της επιστήμης, βιντζότρατες και πάλι!

Το πρόσχημα είναι το ίδιο, «επιστημονικοί ερευνητικοί σκοποί», είτε μιλάμε για τη φαλαινοθηρία και βρισκόμαστε στην   Ιαπωνία, είτε μιλάμε για τα μαυροδέλφινα και βρισκόμαστε στα Φερόε, είτε μιλάμε για τα βυθόψαρα και βρισκόμαστε στην Ελλάδα.

Με το δοκιμασμένο αυτό «επιχείρημα» λοιπόν, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Βαγγέλης Αποστόλου επέτρεψε και πάλι τη χρήση βιντζότρατας, ενός καταστρεπτικού για το θαλάσσιο βυθό και τα είδη, φυτικά και ζωικά που στηρίζει, μια χρήση που είχε και από την προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά επανέλθει (υπουργός κ. Καρασμάνης)  κάποιες προχωρημένες νυκτερινές ώρες του Δεκέμβρη του 14, μία μέρα μετά την προκήρυξη των εκλογών του Γενάρη.

Όπως πέρυσι ο Καρασμάνης, έτσι και φέτος ο Αποστόλου αγνόησαν την ευρωπαϊκή και ελληνική νομοθεσία και επανέφεραν σε ισχύ ένα βασιλικό διάταγμα του 1966 για την αλιεία με βιντζότρατα, υποκύπτοντας στις πιέσεις των ιδιοκτητών των εξοπλισμένων με αυτό το εργαλείο σκαφών. 

Πρέπει (μελαγχολικά) να σημειωθεί ότι ο σημερινός «ριζοσπάστης» υπουργός είχε ανακαλέσει, στα μέσα Μαρτίου, την απόφαση του κ. Καρασμάνη, κερδίζοντας έτσι τα συγχαρητήρια των οικολογικών οργανώσεων, με την Greenpeace μάλιστα να βγάζει ειδική συγχαρητήρια ανακοίνωση.

Δυστυχώς, όνειρο ήταν και πάει. Οι συνεχείς πιέσεις των πάνω από 250 βιντζοτρατάδων είχαν αποτέλεσμα. Ο υπουργός υπέκυψε στην κοντόφθαλμη λογική τους, που θεωρεί ότι η υπεραλίευση, και μάλιστα με εργαλεία που καταστρέφουν (οργώνουν κατά κάποιο τρόπο) το βυθό μπορεί να έχει μέλλον. Αγνοήθηκαν οι απαιτήσεις προστασίας της θαλάσσιας βιοποικιλότητας αλλά και τα συμφέροντα των μικρών παράκτιων αλιέων. Τι κι αν δεκάδες  θαλάσσια είδη της Μεσογείου, θηλαστικά και ψάρια, είναι στο κόκκινο βιβλίο των απειλούμενων ειδών;  Τι κι αν λένε οι θαλάσσιοι βιολόγοι ότι τα ιχθυαποθέματα θα ήταν πολύ πιο ανθεκτικά στην αλιευτική πίεεση αν τα ψάρια πιάνονταν λίγα χρόνια αφότου έφταναν στην αναπαραγωγική ωριμότητά τους, κάτι που  ισχύει ιδιαίτερα για τα βυθόβια ψάρια, όπως ο μπακαλιάρος και το μπαρμπούνι, και τα οποία αποτελούν στόχο των διχτυών σάρωσης που ρίχνουν οι τράτες.  Δος μοι σήμερον.

Εννοείται ότι στην υπουργική απόφαση της 18^ης Δεκεμβρίου 2015 (εδώ σε pdf: http://www.alieia.minagric.gr/node/186), με τον πολύ προχώ τίτλο, Έγκριση χορήγησης άδειας δοκιμαστικής αλιείας σε επαγγελματικά αλιευτικά σκάφη, για την έρευνα εθνικής εμβέλειας «Σχέδιο αλιείας με βιντζότρατα για ερευνητικούς σκοπούς», προβλέπεται να παρίστανται στα πλοία ειδικοί επιστήμονες και –εδώ έχει το γέλιο- να αλιεύονται μόνο όσα ψάρια χρειάζεται η «έρευνα», όπως και να αποφεύγονται οι περιοχές με λιβάδια ποσειδωνίας με κάλυψη άνω του 35%.   Υποτίθεται δε ότι θα κρατήσει μέχρι τις 25 Φεβρουαρίου του 16.

Ποιος πάει στοίχημα ότι η απόφαση παράτασης είναι ήδη γραμμένη από τα στελέχη της Γεν. Διεύθυνσης Αλιείας στα μυαλά των οποίων (διαθέτω ιδία πείρα) αυτό που κυριαρχεί δεν είναι το αν η αλιεία και τα ιχθυοαποθέματα θα είναι βιώσιμα και για το αύριο αλλά «πως θα τροφοδοτηθούν ομαλά οι αγορές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης»;

     Γ. Κανέλλης

Επικεφαλής της Οικολογικής Δυτικής Ελλάδας

Στη φωτ. άποψη λιβαδιού ποσειδωνίας