Κυριακή 28 Απριλίου 2013

H θάλασσα έβγαλε στη φόρα σκουπίδια θαμμένα στην ακτή!


Οικολογική Δυτική Ελλάδα
Πάτρα 28 Απριλίου 2013

Η διάβρωση αποκάλυψε επικίνδυνο σκουπιδότοπο δίπλα στο κύμα!

Νοσοκομειακά και Αστικά απόβλητα θαμμένα λίγα μέτρα από τη θάλασσα αποκαλύφθηκαν από τη διάβρωση των ακτών στις εκβολές του Σελινούντα!





Οι πρόσφατοι ισχυροί νοτιάδες, που κατέστρεψαν μεγάλο μέρος στην παραλία στα Βαλιμίτικα Αιγίου, αποκάλυψαν ένα απίστευτο περιβαλλοντικό έγκλημα: Μεγάλες ποσότητες σκουπιδιών είχαν θαφτεί και σκεπαστεί δίπλα στη θάλασσα, στις εκβολές του ποταμού Σελινούντα, πολύ κοντά στην πόλη του Αιγίου!

Η ορμή της θάλασσας αποκάλυψε την άκρη του σκουπιδότοπου και σκόρπισε σκουπίδια στην παραλία προς Βαλιμίτικα.

Ανάμεσα στα απορρίμματα που θάφτηκαν δίπλα στο κύμα (σημ. οι φωτ. λήφθηκαν με ασυνήθιστα χαμηλή στάθμη της θάλασσας) υπάρχουν και νοσοκομειακά απόβλητα. Ήδη, οι κάτοικοι, ανησυχώντας για τη δημόσια υγεία, συγκέντρωσαν και έκαψαν ποσότητες από αυτά.

Το θάψιμο των σκουπιδιών πρέπει να έλαβε χώρα με απόλυτη μυστικότητα κάποια στιγμή κατά την τελευταία δεκαετία. Οι επιπτώσεις στη δημόσια υγεία δεν μπορούν να εκτιμηθούν, είναι όμως βέβαιο ότι από εκείνο το σημείο επηρεάστηκε και το θαλασσινό και το υπόγειο νερό, ενώ κίνδυνος υπάρχει και από επικίνδυνα νοσοκομειακά απόβλητα που έχουν σκορπίσει στην παραλία.

Άμεση προτεραιότητα είναι να απομακρυνθούν από εκεί τα απορρίμματα διότι τον επόμενο χειμώνα, και με συνεχιζόμενη τη διάβρωση, αυτά θα κατακλύσουν τις παραλίες. Φυσικά, πρέπει και να βρεθούν οι υπεύθυνοι και να αποδοθούν ευθύνες γι αυτή την πρωτοφανή ενέργεια.


Κώστας Παπακωνσταντίνου

Περιφερειακός Σύμβουλος, Γραμματέας Περιφερειακού Συμβουλίου

Τετάρτη 17 Απριλίου 2013

Δήλωση ΟΔΕ για την ένοπλη βία κατά μεταναστών στην Μανωλάδα


Οικολογική Δυτική Ελλάδα
Πάτρα 18 Απριλίου 2013

Φράουλες, χημικά, πλαστικό και αίμα…

Τα κοντά ποδάρια της αγροτικής ανάπτυξης – Φαρ Ουέστ

Καταδικάζουμε την ένοπλη βία κατά εξαθλιωμένων μεταναστών αγροτοεργατών στη Μανωλάδα και αναμένουμε να διαλευκανθεί άμεσα και πλήρως το περιστατικό.
Το περιστατικό αυτό δεν είναι μεμονωμένο ποινικό αδίκημα.
Οι συνθήκες στις εντατικές καλλιέργειες (που επανειλημμένα φέρουν βαριά πλήγματα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στην εικόνα της χώρας) είναι αποτέλεσμα της πολιτικής επιλογής που βασίζει την ανταγωνιστικότητα των αγροτικών προϊόντων στις τεράστιες ποσότητες χημικών και πλαστικού,  στην εξαθλιωμένη εργασία μεταναστών και σε νόμους του Φαρ Ουέστ.
Δεν υπάρχει μέλλον σε αυτή την επιλογή. Η ανάπτυξη της υπαίθρου πρέπει να βασίζεται σε σεβασμό της υγείας, του περιβάλλοντος, της ανθρώπινης αξιοπρέπειες και των νόμων της εργασίας.
Είναι προφανές ότι η περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας πρέπει να επανεξετάσει τις προϋποθέσεις με τις οποίες θεωρεί τη φράουλα προϊόν – πρότυπο της αγροτικής της παραγωγής.

Κώστας Παπακωνσταντίνου

Περιφερειακός Σύμβουλος, Γραμματέας Περιφερειακού Συμβουλίου

Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

Εικόνες από το μέλλον της "Παπανικολού"


Οικολογική Δυτική Ελλάδα
Πάτρα 12 Απριλίου 2013

Ρύπανση από υπερχείλιση ΧΥΤΑ: εικόνες από το μέλλον για την ‘Παπανικολού’

Η ρύπανση των υδάτων από την υπερχείλιση του ΧΥΤΑ Ιωαννίνων μετά από δυνατές βροχοπτώσεις δείχνει τι θα συμβεί και με την περίπτωση Παπανικολού. Η Περιφέρεια Ηπείρου γελοιοποιείται δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα  - η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας θα βρεθεί στην ίδια θέση αν δεν σταματήσει το παράλογο έργο.



 «Δεν φταίει ο ΧΥΤΑ. Απλά έβρεξε περισσότερο από το συνηθισμένο και υπερχείλισε….». Η ‘ιστορική’ δήλωση της αρμόδιας Αντιπεριφερειάρχη Ηπείρου θα ήταν απλό αστείο, αν δεν μας έφερνε στο νου το τι θα συμβεί με το ΧΥΤΑ Παπανικολού. Ως γνωστόν, ο «ΧΥΤΑ της Δυτικής Αιγιάλειας» είναι χωροθετημένος μέσα σε ρεματιά, πάνω σε πηγές, δίπλα στο ποτάμι και κάτω από έναν καταρράκτη.

Όπως σημειώνει και ο Δήμαρχος Τζουμέρκων, ο ΧΥΤΑ Ιωαννίνων είχε σχεδιαστεί με άλλα κλιματικά δεδομένα και δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στα ακραία καιρικά φαινόμενα τα οποία γίνονται ολοένα συχνότερα. Έτσι υπερχείλισε για δεύτερη φορά με συνέπεια τη ρύπανση της γειτονικής ρεματιάς, του υδροφόρου ορίζοντα και του ποταμού Αράχθου.

Όπως γνωρίζουμε, τα μεγάλα ύψη απότομων βροχοπτώσεων γίνονται ολοένα πιο συχνά στη χώρα μας – αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής. Άραγε, είχε αυτό προβλεφθεί  στο σχεδιασμό του «αμαρτωλού» ΧΥΤΑ Παπανικολού; Θυμίζουμε ότι στις 6 Φεβρουαρίου 2012 τεράστιες ποσότητες νερού διήλθαν ορμητικά μέσα από το χώρο όπου έχει σχεδιαστεί να κατασκευαστεί ο ΧΥΤΑ.

Κάνουμε έκκληση στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας: για να μην βρεθούν στη θέση των συναδέλφων της Ηπείρου να αναγκασθούν να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα, ας σταματήσουν το έργο.

Κώστας Παπακωνσταντίνου
Περιφερειακός Σύμβουλος, Γραμματέας Περιφερειακού Συμβουλίου
(φωτο. : όψεις περιοχής Παπανικολού)

Γίνεται πράγματι ανακύκλωση;


Οικολογική Δυτική Ελλάδα
Πάτρα 11 Απριλίου 2013

Γίνεται ανακύκλωση ή όχι;
Προτού μιλήσουν για «αδιέξοδο» στη διαχείριση των απορριμμάτων, οι Δήμοι οφείλουν να απαντήσουν: έκαναν ότι μπορούσαν για να ελαττώσουν το πρόβλημα;


Η αποκομιδή των ανακυκλώσιμων από τον μπλε κάδο μαζί με τα κοινά απορρίμματα (στη συνημμένη εικόνα, στον Πύργο) δεν είναι δυστυχώς ασυνήθιστη. Γιατί έχει απαξιωθεί έτσι η ανακύκλωση;

Οι Δήμοι ρίχνουν την ευθύνη στους Δημότες που «ρίχνουν ότι θέλουν στους μπλε κάδους». Οι Δημότες στους Δήμους που «αδειάζουν τους μπλε κάδους με τα κοινά απορριμματοφόρα και  απογοητεύουν τον κόσμο».

Οι Δήμοι μπορούσαν να σπάσουν τον φαύλο κύκλο με αποφασιστικό πρόγραμμα συστηματικής ενημέρωσης και παράλληλα αυστηρά μέτρα υπέρ της ανακύκλωσης.

Όμως οι Δήμοι δεν πίστεψαν στην ανακύκλωση. Την είδαν σαν «συμπλήρωμα διατροφής», όχι ως λύση. Κι όμως, με απόλυτα εφικτούς στόχους όπως μείωση 10% από φυτικά υπολείμματα, 25% από ανακυκλώσιμα, 10% από πρόληψη, 20% από κομποστοποίηση κ.λπ. θα βλέπαμε ότι «αδιέξοδα» δεν υπάρχουν.

Όταν, λοιπόν, οι Δήμοι ισχυρίζονται ότι «προσπάθησαν αλλά δυστυχώς ο κόσμος δεν αλλάζει…» θα πρέπει να ξέρουν ότι ποτέ δεν προσπάθησαν ούτε έδειξαν τόλμη. Μένουν προσκολλημένοι στους ΧΥΤΑ ή αναμένουν τα εργοστάσια που θα δέσουν χειροπόδαρα με αυστηρά «μνημόνια» Δήμους και Δημότες.

Τα εργοστάσια και οι ΧΥΤΑ δεν είναι μαγική λύση. Μόνη λύση είναι η πρόληψη, η σωστή και πλήρης ανακύκλωση και η διαλογή των οργανικών στην πηγή.

 Κώστας Παπακωνσταντίνου, Περιφερειακός Σύμβουλος, Γραμματέας Περιφερειακού Συμβουλίου

Κυριακή 7 Απριλίου 2013

Ένας σημαντικός υγρότοπος δίπλα στο Ναύπλιο


Ναύπλιο – Νέα Κίος: Διαδρομή για τα πουλιά
[το παρακάτω κείμενο αποτελεί επικαιροποιημένη διασκευή ενός άρθρου που είχε δημοσιευτεί στο περιοδικό ""ΕΠΑΘΛΟ", τ. 62, Μάιος - Ιούνιος 2008]
Ο απρόσμενα πλούσιος υγρότοπος δίπλα στο Ναύπλιο
Του Κώστα Παπακωνσταντίνου*
 
Οι παραλιακοί λασπότοποι ξεκινούν από το Ναύπλιο και
αποτελούν πολύτιμο βιότοπο για πολλά είδη πουλιών.
Τέτοια ενδιαιτήματα είναι σπάνια στη Νότια Ελλάδα
 
Ένα από τα πιο προσιτά μέρη στη Νότια Ελλάδα για παρατήρηση πουλιών βρίσκεται δίπλα ακριβώς στο Ναύπλιο. Είναι ολόκληρο το παραλιακό τμήμα που ορίζεται από τον παραλιακό δρόμο Ναυπλίου – Νέας Κίου και συμπληρώνεται από μερικές εσωτερικές λίμνες. Η περιοχή αυτή συνδυάζει άμεση πρόσβαση από την Αθήνα με μεγάλη ποικιλία πουλιών. Αρκετοί δυσκολεύονται να το πιστέψουν αυτό. Πώς γίνεται μια «άχρηστη γεμάτη μπάζα» παραλιακή ζώνη του Αργολικού να είναι σημαντική για την άγρια ζωή;

Η απάντηση βρίσκεται στο ότι η ζώνη αυτή:
1. Παρά την υποβάθμιση, παραμένει υγρότοπος.
2. Παραμένει στην «ιστορική μνήμη» πολλών μεταναστευτικών πουλιών, ως μια προγραμματισμένη στάση στην κορυφή του Αργολικού. Για χιλιάδες χρόνια, η παραλία από Ναύπλιο μέχρι Νέα Κίο ήταν η στενή ζώνη που χώριζε τη θάλασσα από μία λιμνοθάλασσα. Ακόμη και μέχρι πριν λίγες δεκαετίες υπήρχε σπουδαίος υγρότοπος τόσο κοντά στο Ναύπλιο όσο και πίσω από τη Ν. Κίο. «Μας πέταξαν ανάμεσα σε δυο βάλτους» λένε ακόμη στη Ν. Κίο όταν εξιστορούν την πορεία τους από τη Μικρά Ασία. Μέρος του παλαιού υγροτόπου σώζεται ακόμη στα Δυτικά της Νέας Κίου και δίπλα στον Ερασίνο ποταμό. Πρόκειται για απομεινάρι του παλιού βάλτου της Λέρνης.
  
Η παραλιακή ζώνη από Ν. Κίο προς Νάυπλιο όπως ήταν παλιά.
Απλουστευμένη απόδωση σε κάθετη τομή
  
Η παραλιακή ζώνη από Ν. Κίο προς Νάυπλιο όπως είναι σήμερα.
Απλουστευμένη απόδωση σε κάθετη τομή
Το οικοσύστημα
Τα κύρια ενδιαιτήματα που βρίσκουμε σε αυτή τη ζώνη είναι τρία:
  1. Ρηχά παράκτια νερά και λάσποτόπια. Είναι πρώτης τάξεως βιότοπος για πολλά είδη πουλιών που αναζητούν ψάρια, πλούσια υδρόβια βλάστηση και ασπόνδυλα μέσα στην άμμο και τη λάσπη
  2. Αλμυρόβαλτοι. Εκεί επικρατεί η χαρακτηριστική κοκκινωπή βλάστηση από τις αρμυρήθρες και άλλα ανθεκτικά φυτά.
  3. Εκβολές μικρών ρεμάτων. Παρά τη ρύπανση, τα μικρά ρέματα εμπλουτίζουν την παραλιακή ζώνη με γλυκό νερό και δημιουργούν «μικροενδιαιτήματα» όπως καλαμιώνες μικρούς βάλτους κ.λπ.
  4. Υγρότοποι με γλυκά νερά, συνήθως εποχιακοί, εσωτερικά του δρόμου.
Τα πουλιά
Μέσα σε αυτό το μωσαϊκό οικοσυστημάτων έχουν καταγραφεί περισσότερα από 160 είδη πουλιών. Οι παρατηρητές πουλιών από την Αθήνα έχουν βρει εδώ ένα από τα κοντινότερα στην πρωτεύουσα μέρη για να δουν καλή ποικιλία από υδρόβια και παρυδάτια πουλιά. Η εικόνα ποικίλει ανάλογα με την εποχή. Σε «καθημερινή βάση» υπάρχουν ερωδιοί, διάφορα παρυδάτια, γλάροι, γλαρόνια και πάπιες. Την εικόνα συμπληρώνουν κύκνοι και περιστασιακοί επισκέπτες όπως φοινικόπτερα, χαλκόκοτες, πελεκάνοι, αρπακτικά και πολλά μικροπούλια. Η παρατήρηση πουλιών είναι πιο εύκολη το χειμώνα που οι αριθμοί είναι μεγάλοι. Μεγάλη ποικιλία υπάρχει όμως όλες τις εποχές. Κατά την περίοδο τη μετανάστευσης το σκηνικό αλλάζει κάθε μέρα με συνεχείς αφίξεις και αναχωρήσεις πολλών αποδημητικών. Ορισμένα είδη φτιάχνουν και φωλιές, όμως το φώλιασμα συχνά αποτυγχάνει λόγω της όχλησης.

Απειλές
Οι βασικές απειλές γι αυτή την περιοχή είναι τα μπαζώματα που έχουν καταστρέψει μεγάλο μέρος από τους αλμυρόβαλτους και τα ρέματα.  Ένα ακόμη σημαντικό πρόβλημα είναι ότι, επειδή ο βιότοπος έχει συρρικνωθεί, υπάρχει μεγάλη όχληση από τους επισκέπτες (και τα σκυλιά τους) που διώχνουν τα πουλιά από τα πιο καλά μέρη ενώ τα τροχοφόρα στην παραλία συχνά καταστρέφουν φωλιές.

Η αναβάθμιση
Η παραλιακή ζώνη από Ναύπλιο μέχρι Ν. Κίο μπορεί εύκολα να αναβαθμιστεί με απλά έργα. Με σειρά προτεραιότητας αυτά είναι:
  1. Άμεση παύση κάθε περαιτέρω υποβάθμισης. Δεν πρέπει να πέσουν άλλα μπάζα ούτε να γίνει άλλο «έργο» κάτω από το δρόμο.
  2. Καθαρισμός από τα σκουπίδια. Σε ορισμένα μέρη είναι τόσα πολλά που μπορεί να χρησιμοποιηθούν μηχανήματα. Αλλού πρέπει να γίνει με τα χέρια και με προσοχή για να μην εκδιωχτούν τα πουλιά.
  3. Απομάκρυνση μπαζών από ορισμένα ευαίσθητα σημεία ώστε να ανακάμψουν οι αλμυρόβαλτοι (η απομάκρυνση όλων των μπαζών είναι ανέφικτη).
  4. Διαχείριση των υπόλοιπων μπαζωμένων σημείων ώστε να δημιουργηθούν νέοι βιότοποι με φυσική βλάστηση. Εκεί πάνω θα χωροθετηθούν παρατηρητήρια και μονοπάτια. 
  5. Χάραξη και σήμανση μονοπατιού από Ναύπλιο μέχρι Ν. Κίο. Αυτό θα βρίσκεται κοντά στο δρόμο και θα οδηγεί τους επισκέπτες στα παρατηρητήρια και σε καλές θέσεις θέασης, αποφεύγοντας τα ευαίσθητα στην όχληση σημεία. Το μονοπάτι θα έχει απλή σήμανση και σε ορισμένα σημεία θα είναι ξύλινο ώστε να διέρχεται πάνω από ρέματα  και πλημμυρισμένες περιοχές.
  6. Τοποθέτηση εδικών παρατηρητηρίων για άγρια ζωή (δηλαδή όχι παρατηρητήρια-πυροφυλάκια)
  7. Μικρής έκτασης έργα βελτίωσης του βιότοπου για τα πουλιά, όπως κατασκευή νησίδων – καταφυγίων
Μπαζωμένα τμήματα έχουν καταλάβει τα φυσικά αλίπεδα και τα
πολύ σημαντικά για τα πουλιά λασποτόπια. Σε κάποια σημεία - ειδικά
εκεί όπου το μπάζωμα έχει εισχωρήσει σε μορφή "γλώσσας" βαθειά
μέσα στην παραλία, τα μπαζώματα πρέπει να απομακρυνθούν

Υπάρχουν φυσικά και τα προφανή μέτρα όπως η κατάργηση των αυθαίρετων κτισμάτων, η αποτροπή της ρύπανσης και ο αποκλεισμό των τροχοφόρων από την παραλία. Αυτά θα ωριμάσουν όταν υπάρξει κοινωνική συναίνεση, αφού πρώτα αναδειχτεί η φυσική αξία του παραλιακού οικοσυστήματος – η οποία, άλλωστε, εξυπηρετεί και άλλους σημαντικούς στόχους όπως η προστασία από τη διάβρωση και η αποτροπή εισχώρησης θαλασσινού νερού στις καλλιέργειες.


Ο «μύθος»
Αν προστατεύουμε αυτή την περιοχή μπορούμε εύκολα να δημιουργήσουμε ένα σταθερό ρεύμα επισκεπτών. Έτσι κι αλλιώς, βρισκόμαστε κοντά σε έναν ήδη δημοφιλή τουριστικό προορισμό. Πάνω σε αυτό που ήδη έχει καθιερωθεί, μπορούμε εύκολα προσθέτουμε έναν επιπλέον «μύθο» όπως η παρατήρηση άγριας ζωής. Επιπλέον, το ΚΠΕ της Ν. Κίου εξασφαλίζει το ότι θα υπάρχουν συνεχώς και επισκέψεις σχολείων.


Οι λίμνες πάνω από το δρόμο
Δεκάδες παρατηρητές πουλιών που έσπευσαν για να δουν τον σπάνιο Πράσινο Μελισσοφάγο στα Δυτικά της Νέας Κίου, είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν και το πολύ σημαντικό για τα πουλιά πλημμυρισμένο τμήμα δυτικά του Ερασίνου ποταμού. Πάπιες, χαλκόκοτες, ερωδιοί και πολλά άλλα πουλιά βρίσκουν εκεί καταφύγιο και πηγαινοέρχονται στην παραλία. Εκτός από πολύτιμα για τα πουλιά, τα μέρη αυτά είναι εξαιρετικά σημαντικά και για έναν ακόμη λόγο – ιδιαίτερα εν όψη των κλιματικών αλλαγών, της διάβρωσης της παραλίας και με τους ολοένα συχνότερους νοτιάδες. Το επιφανειακό γλυκό νερό δίπλα στην παραλία αποτελεί το μόνο δυνατό εμπόδιο στη διείσδυση θαλασσινού νερού στον υδροφόρο ορίζοντα. Διατηρώντας και το καλοκαίρι όσο περισσότερο επιφανειακό γλυκό νερό μπορούμε – και όχι στραγγίζοντάς το – σώζουμε τεράστιες  εκτάσεις του Αργολικού κάμπου από την υφαλμύρωση. Αυτά τα μέρη, συνεπώς, είναι «χρυσάφι» και πρέπει πάση θυσία να διατηρηθούν.

Συμπερασματικά, η καλύτερη επένδυση για αυτό το παραλιακό κομμάτι της Αργολίδας είναι η αποτελεσματική προστασία της άγριας ζωής και των οικοσυστημάτων που απόμειναν.
*Περιφερειακό σύμβουλος Δυτ. Ελλάδας των Οικολόγων Πράσινων, πρώην πρόεδρος της Ορνιθολογικής Εταιρίας