Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Όχι στις παράνομες οινοποιήσεις επιτραπέζιων σταφυλιών


Οικολογική Δυτική Ελλάδα
Πάτρα 25 Σεπτεμβρίου 2012

Για να προστατευθούν οι αμπελοκαλλιεργητές…

… απαιτείται τοπική συλλογική ευθύνη και προσπάθεια, όχι κινήσεις εντυπωσιασμού στο Υπουργείο.

Με αφορμή την παράνομη οινοποίηση σουλτανίνας που πλήττει καίρια τον κλάδο της παραγωγής κρασιού και την επιστολή του Περιφερειάρχη στον Υπουργό Οικονομικών για να εντατικοποιηθούν οι έλεγχοι στις επιχειρήσεις χυμού σταφυλής, ο Περιφερειακός σύμβουλος της ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ Κώστας Παπακωνσταντίνου δήλωσε:

Γιατί η Περιφέρεια ζητά από το Υπουργείο να εμποδίσει τη μαύρη διακίνηση σταφυλιών προς οινοποίηση; Ποιος, τελικά, είναι ο ρόλος της;  
Θυμίζουμε ότι το πρόβλημα οινοποίησης σταφυλιών που έχουν επιδοτηθεί αδρά ως επιτραπέζια και δεν προέρχονται από δικαίωμα φυτείας αμπελιών όχι μόνο συμπιέζει τις τιμές των σταφυλιών οινοποιίας αλλά εκθέτει τη χώρα μας σε πρόστιμα και απειλεί την αξιοπιστία των ΠΟΠ οίνων, όπως έγινε πριν μερικούς μήνες.

Αναρωτιόμαστε:
-          Γιατί η Δ/Σνση Αγροτικής Οικονομίας δεν μπορεί να εντοπίσει  τις παραβατικές  συμπεριφορές; Γιατί δεν έχει βρεθεί κανένα πρόβλημα στις δηλώσεις παραγωγής και σε βιβλία αποθήκης; Γιατί δεν υπάρχει έλεγχος και αξιόπιστη λειτουργία του Αμπελουργικού Μητρώου;
-          Γιατί οι αμπελοπαραγωγοί και ολόκληρη η τοπική κοινωνία, ενώ γνωρίζουν το πρόβλημα, είναι αμέτοχοι;

Όπως προτείναμε στο Περιφ. Συμβούλιο του Ιουλίου, η λύση δίνεται στη ρίζα του προβλήματος:
-          Η ευθύνη για τη λειτουργία του Ηλεκτρονικού Αμπελουργικού Μητρώου να περάσει στις Δημοτικές Αρχές με συνυπεύθυνους τα τοπικά επαγγελματικά όργανα των αμπελουργών. Τα τυχόν πρόστιμα παράνομης λειτουργίας να επιβαρύνουν τα τοπικά εμπλεκόμενα όργανα και όχι να επιμερίζονται στο σύνολο της παραγωγικής βάσης. Ποιος ελεγκτής Γεωπόνος θα υπέγραφε αναληθείς δηλώσεις συγκομιδής και βιβλία αποθήκης (που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι δεν οινοποιείται η Σουλτανίνα) αν ήταν συνυπεύθυνος του τελικού προστίμου;
-          Οι έλεγχοι για την Προστασία των ΠΟΠ οίνων να γίνονται μέσα από συλλογική δομή  όπως τα ΤΟΠΙΚΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ, που εμπλέκουν τοπικές ΜΚΟ, φορείς, επιμελητήρια, παραγωγούς, καταναλωτές, εμπόρους, γενικά όλη την τοπική αλυσίδα. Δομές που θα έχουν ως καταστατικό στόχο την διαφύλαξη και προστασία του καλού ονόματος των παραδοσιακών και ΠΟΠ προϊόντων (εμπειρία υπάρχει από τα LEADER ).
Η Περιφέρεια, ως ενδιάμεσος θεσμός, αντί για άσφαιρες καταγγελίες προς τα πάνω (Υπουργείο), πρέπει να στραφεί στη βάση. Να πλησιάσει την τοπική κοινωνία και τον παραγωγό, να θέσει τον καθένα προ των ευθυνών του και, στηρίζοντας με τις υπηρεσίες της, να δώσει στην τοπική κοινωνία την ευκαιρία να πάρει την κατάσταση στα χέρια της.

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

Έ, όχι και ογκόλιθους στο Κοτύχι!


Οικολογική Δυτική Ελλάδα
Πάτρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

Κοτύχι : Όχι και ογκόλιθους στη λουρονησίδα!
Επερώτηση για τη στάση της Περιφέρειας έναντι των αυθαίρετων επεμβάσεων στο Εθνικό Πάρκο Κοτυχίου - Στροφυλιάς.  

Την ανάγκη αποτροπής νέων αυθαιρεσιών ή εσφαλμένων επεμβάσεων και αποκατάστασης με επιστημονικά κριτήρια της διαταραγμένης οικολογικής ισορροπίας στη λουρονησίδα του Κοτυχίου, τονίζει σε επερώτηση προς τον Αντιπεριφερειάρχη Περ/ντος κ. Ν. Υφαντή και τον Αντιπεριφερειάρχη Ηλείας κ. Χ. Καφύρα, ο επικεφαλής της ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, περ. σύμβουλος Κώστας Παπακωνσταντίνου.
Το κείμενο της επερώτησης έχει ως εξής:
Κύριοι Αντιπεριφερειάρχες,
Πριν μερικές μέρες ο αλιευτικός συνεταιρισμός Κοτυχίου προέβη, με χρήση βαρέων μηχανημάτων, σε ολοκληρωτική εκσκαφή και μπάζωμα της βόρειας λουρονησίδας της λιμνοθάλασσας Κοτυχίου φτιάχνοντας και δρόμο (φωτ. 1). Καταστράφηκε η παραλία και το αργιλώδες υπόστρωμα που συγκρατούσε τη λουρονησίδα, ενώ χρησιμοποιήθηκαν και ξένα υλικά όπως «μπάζα» από δρόμους (φωτ. 2, 3, 4). Εκτός από την τεράστια οικολογική καταστροφή, τα έργα αυτά, μολονότι είχαν στόχο να κλείσει το άνοιγμα της λουρονησίδας που δημιουργήθηκε τον περασμένο χειμώνα και από το οποίο διέφευγαν τα ψάρια στη θάλασσα, είναι βέβαιο ότι θα επιδεινώσουν το πρόβλημα της διάβρωσης. Η λουρονησίδα είχε «σπάσει» λόγω των άστοχων παρεμβάσεων του παρελθόντος με αμμοληψίες και ογκόλιθους στην παραλία που διέκοψαν την κίνηση της άμμου. Η βίαιη επέμβαση των αλιέων θα δημιουργήσει πολύ οξύτερο πρόβλημα στο μέλλον.
Με δεδομένο ότι πληροφορούμαστε ότι όχι μόνο δεν υπάρχει πρόθεση συνετισμού του συνεταιρισμού αλλά, αντίθετα, υπάρχουν αιτήματα για περαιτέρω «δραστικές» παρεμβάσεις από την Περιφέρεια με ρίψη ογκόλιθων στο «σπασμένο» σημείο, ρωτάμε:
-          Προτίθεται η Περιφέρεια να προβεί σε τέτοιες ενέργειες; Θα συμβουλευτεί το Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου;
-          Προτίθεται να μελετήσει αποτελεσματικές ήπιες μεθόδους όπως πασσάλους και πλέγμα;
Ως οικολογικός χώρος, πρώτοι από όλους στηρίζουμε τον πρωτογενή τομέα και τους ανθρώπους που ζουν από τη φύση. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να δεχόμαστε κάθε καταστρεπτική ενέργεια και κάθε ατεκμηρίωτο αίτημα των αλιέων. Γιατί ζητούν τέτοια τεράστια έργα για να κλείσουν 100 μέτρα ανοίγματος τη στιγμή που στο Μεσολόγγι χιλιόμετρα ανοιχτού μετώπου της λιμνοθάλασσας είναι κλειστά με απλές καλαμωτές;
Με τιμή
Κώστας Παπακωνσταντίνου, Περιφερειακός Σύμβουλος  





Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

Δρόμοι προς το αδιέξοδο


Οικολογική Δυτική Ελλάδα
Πάτρα 15 Σεπτεμβρίου 2012

Δρόμοι προς το αδιέξοδο

Τα οδικά έργα δεσμεύουν τα 2/3 του προϋπολογισμού στον Επιχειρησιακό Προγραμματισμό της Περιφέρειας. Το τεράστιο χρέος και κόστος συντήρησης ενός απέραντου οδικού δικτύου δεν αποτελεί επένδυση αλλά μια οικονομική αιμορραγία πέρα από τις δυνατότητές μας.

Στην εκατοντάδων σελίδων ανάλυσή του, το Τριετές Αναπτυξιακό Σχέδιο της Περιφέρειας αναγνώρισε πλήθος δυνατοτήτων και προοπτικών για τη Δυτική Ελλάδα. Στο «δια ταύτα», όμως, δηλαδή στον Επιχειρησιακό Προγραμματισμό, τα 2/3 του προϋπολογισμού αφορούν σε οδικά έργα! Με απλά λόγια, αν θέλουμε να αναπτυχθεί η αγροτική παραγωγή, ο τουρισμός, η επιχειρηματικότητα, η απάντηση είναι μία: οδικά έργα!
Ομολογουμένως, χρειάζεται συντήρηση στο οδικό δίκτυο, όμως αναρωτιόμαστε:
  1. Γιατί υπήρχε, σε εποχές με χειρότερο οδικό δίκτυο, δημόσια συγκοινωνία σε ορεινές περιοχές ενώ σήμερα δεν υπάρχει; Η εγκατάλειψη των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς οφείλεται στην ανυπαρξία οδικού δικτύου;
  2. Γιατί η ύπαιθρος ήταν πολύ πιο ζωντανή, παραγωγική και αυτάρκης σε εποχές με  υποτυπώδη οδική πρόσβαση;
  3. Είναι οι δρόμοι λύση στην «προσβασιμότητα» όταν το κόστος μετακίνησης με Ι.Χ. αυξάνεται συνεχώς;

Φυσικά, η οδική πρόσβαση αποτελεί δημόσιο αγαθό. Όμως, άλλο πράγμα είναι το επαρκές, ασφαλές, καλά σχεδιασμένο οδικό δίκτυο που μπορεί να συντηρηθεί, και άλλο η φρενίτιδα της «δρομολαγνείας» που οδήγησε σε πάμπολλα πρόχειρα έργα, στην απόλυτη εξάρτηση από το Ι.Χ. και στην υποβάθμιση όλων των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς. Η «δρομολαγνεία» μας κληρονόμησε ένα τεράστιο χρέος και ένα κόστος συντήρησης πέρα από τις δυνατότητές μας. Η «δρομολαγνεία» παγίδευσε την Αυτοδιοίκηση σε ένα αδιέξοδο, όπου δυσεύρετοι πόροι δεσμεύονται για οδικά έργα με κόστος πολλαπλάσιο των τιμών της αγοράς προκειμένου να ικανοποιηθούν κατασκευαστικά συμφέροντα και όχι αντικειμενικές προτεραιότητες.  

Σήμερα, η Περιφέρεια οφείλει να δαπανά με σύνεση και το τελευταίο ευρώ. Χρειάζεται διαφάνεια και αυστηρή ιεράρχηση προτεραιοτήτων ώστε να αξιολογούνται και να προκρίνονται τα πιο απαραίτητα από τα αναρίθμητα οδικά έργα που προτείνουν οι Δήμοι. Μέρος των πόρων που αφορούν σε δρόμους πρέπει να κατευθυνθούν στη ανάπτυξη των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και σε ουσιαστικά μέτρα αναζωογόνησης της υπαίθρου, στήριξης της παραγωγής και διαφύλαξης των φυσικών πόρων. 

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012

Μόνο οι πολίτες μπορούν βιώσιμη λύση στα απορρίμματα


Οικολογική Δυτική Ελλάδα
Πάτρα 6 Σεπτεμβρίου 2012

Ολοκληρωμένη διαχείριση από τους πολίτες: η μόνη λύση για τα απορρίμματα

Την ώρα που ο Δήμος και η Περιφέρεια νομίζουν ότι «ξεμπέρδεψαν» με την καταδικασμένη επιλογή της «Παπανικολού», οι κάτοικοι παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους προσφέροντας εναλλακτική λύση.


Στα μεγάλα αδιέξοδα υπάρχουν δύο επιλογές: ή παίρνεις απόφαση να λύσεις το πρόβλημα – όσο δύσκολο και να είναι – ή χώνεις το κεφάλι πιο βαθειά στην άμμο και δεν βλέπεις τίποτα.

Το  Περιφερειακό Συμβούλιο έχασε την ευκαιρία να αλλάξει την κατάσταση για να λύσει το γόρδιο δεσμό της διαχείρισης των απορριμμάτων. Μοιρολατρικά επικύρωσε την απαράδεκτη χωροθέτηση ΧΥΤΑ στη θέση ‘Παπανικολού’ στη Δυτ. Αιγιάλεια επειδή «δεν είχε άλλη λύση».

Λύση όμως υπήρχε. Σε αντίθεση με το Δήμο και την Περιφέρεια, οι κάτοικοι αντιλήφθηκαν ότι απέναντι στην καταφανή αδικία και το περιβαλλοντικό έγκλημα έπρεπε να παρουσιάσουν εναλλακτική προοπτική. Προχώρησαν τις διαδικασίες για εταιρία κοινωνικής βάσης πολυμετοχικού χαρακτήρα για ολοκληρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων. Η φιλοσοφία απλή: αν τα «απορρίμματα», τη στιγμή που παράγονται στο σπίτι και την επιχείρηση, διαχωριστούν, γίνονται χρήσιμα προϊόντα. Αν όμως τα πετάξουμε μαζί σε μια σακούλα, τότε γίνονται σκουπίδια και κοινωνικό, οικονομικό, περιβαλλοντικό βάρος. 

Με τη στήριξη της Αυτοδιοίκησης αυτό θα έλυνε άμεσα το πρόβλημα και θα ικανοποιούσε και τις δεσμεύσεις για ανακύκλωση και διαχωρισμό απορριμμάτων. Δεν είναι, φυσικά, εύκολη λύση. Χρειάζεται αγώνας για εδραιωθεί αυτή η διαδικασία. Όμως είναι λύση, ενώ η εμμονή του Δήμου και της Περιφέρειας σε «Παπανικολού» και εργοστάσια οδηγεί σε αδιέξοδο για δύο λόγους:

Πρώτα από όλα, είναι αμφίβολο αν ο ΧΥΤΑ θα γίνει τελικά. Οι αντιδράσεις δεν κοπάζουν με μια αδικία και οι προσφυγές δεν σταματούν. Τα δε χρήματα δεν είναι εξασφαλισμένα αφού η Ε.Ε. δεν χρηματοδοτεί πλέον ταφή απορριμμάτων.

Δεύτερον, με τα εργοστάσια, οι πολίτες της Αιγιάλειας και της Αχαΐας θα γίνουμε δούλοι ενός ληστρικού συστήματος εκμετάλλευσης. Δεσμευμένοι με συμβόλαιο, θα χρυσοπληρώνουμε για να στέλνουμε εκεί τα απορρίμματα και θα πληρώνουμε πρόστιμο αν αποφασίσουμε να μειώσουμε τον όγκο τους – η απόλυτη αντίθεση με το στόχο της ανακύκλωσης και του διαχωρισμού.

Η Αυτοδιοίκηση δεν δείχνει διάθεση να αλλάξει προοπτική. Μικρή σημασία έχει αν το κάνει για να εξυπηρετήσει συμφέροντα ή απλά επειδή στερείται οράματος και προοπτικής.

Η λύση πλέον βρίσκεται στους πολίτες. Η δύσκολη προσπάθεια που ξεκινά στην Αιγιάλεια είναι η μόνη ελπίδα και γι αυτό πρέπει να στηριχθεί από όλους.