Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2020

Η Περιφέρεια «εξαφανίζει» τους θεσμούς προστασίας της φύσης

 


Ποιος θα σεβαστεί τις προστατευόμενες περιοχές όταν η ίδια η Περιφερειακή αρχή αγνοεί επιδεικτικά τους Φορείς Διαχείρισης;

Μια Περιφέρεια που ξέρει μόνο να μοιράζει εργολαβίες αναπόφευκτα εισβάλει σε φυσικές περιοχές. Πολλά από τα εκατοντάδες αντιπλημμυρικά έργα για τα οποία κομπάζει ο Περιφερειάρχης βρίσκονται εντός προστατευόμενων περιοχών και αποψιλώνων πολύτιμα παρόχθια οικοσυστήματα. Οι «παράπλευρες» επιπτώσεις, όπως τα μπάζα που βρέθηκαν στις όχθες της Τριχωνίδας, είναι επίσης σοβαρές. Ακόμη χειρότερα, συχνά αυτές οι επεμβάσεις γίνονται με τρόπο που δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει – απομακρύνοντας, για παράδειγμα, αδρανή υλικά από τα ποτάμια (η βασική αιτία πλημμυρών κατάντη των έργων και διάβρωσης της ακτής).

 Πώς αποφεύγονται αυτές οι επιπτώσεις; Σε μια ευνομούμενη χώρα –μέλος της Ε.Ε. υπάρχουν θεσμοί και νομοθεσία. Οι Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών υποχρεωτικά γνωμοδοτούν σε οτιδήποτε εντός της εμβέλειάς τους. Τι κάνει η Περιφέρεια; Απλά, τους αγνοεί!

 Ο Περιφερειάρχης αγνοεί τον αρμόδιο Φορέα Διαχείρισης όταν μιλά για 90 (!) σημεία παρεμβάσεων σε ποτάμια στην Αιτωλοακαρνανία, όπως και τις προειδοποιήσεις για τον κίνδυνο διάδοσης του μεταχρωματικού έλκους των πλατάνων από αυτά τα έργα. Ο Αντιπεριφερειάρχης κ. Μαυρομάτης αγνοεί τις επεμβάσεις στην Τριχωνίδα. Και τώρα θριαμβολογούν για την εκπόνηση Θεματικών Σχεδίων Διαχείρισης στην γεωργία σε 10 προστατευόμενες περιοχές της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας χωρίς να ενημερώσουν – ούτε καν αναφέρουν- τους Φορείς Διαχείρισης.

 Ο Περιφερειάρχης κ. Φαρμάκης και ο κ. Μαυρομάτης πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν έχουν αφιχθεί ως αποικιοκράτες σε νέα γη. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για το περιβάλλον υπάρχουν θεσμοί και πρέπει πρώτοι από όλους να τους τιμούν.

 Την ώρα που οι λαθροθήρες εισβάλουν καθημερινά στον Πρόκοπο, τα μοτο-κρος διαλύουν τους αμμόλοφους στην Καλογριά, οι υλοτόμοι αποψιλώνουν την Φολόη και αυξάνονται με εκθετικό ρυθμό οι απειλές στις προστατευόμενες περιοχές, η Περιφερειακή Αρχή δίνει η ίδια το παράδειγμα αλαζονικής περιφρόνησης των θεσμών προστασίας της φυσικής μας κληρονομιάς.

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2020

Δράση τώρα θα προλάβουμε νέα αδιέξοδα στα απορρίμματα της Ηλείας!

 

Η συζήτηση της επερώτησης της ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

 Κάποιοι μπορεί να εφησυχάζουν που ο κίνδυνος να επανέλθει η Ηλεία στα γνωστά και οδυνηρά αδιέξοδα στη διαχείριση των απορριμμάτων της δεν είναι άμεσος (ας πούμε για 1-2 χρόνια). Αν όμως καμπανάκια δεν χτυπήσουν τώρα για μείωση των απορριμμάτων και εξοικονόμηση χώρου στον ΧΥΤΑ (και όχι ακόμη ΧΥΤΥ) της Τριανταφυλλιάς, η Περιφερειακή Ενότητα Ηλείας κινδυνεύει να βρεθεί με Μονάδα Επεξεργασίας απορριμμάτων, αλλά χωρίς χώρο για την διάθεση του υπολείμματος.

 Αυτή είναι η εικόνα που προέκυψε από την επερώτηση της ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ στο Περιφερειακό Συμβούλιο της 26ης Νοεμβρίου για τους ανησυχητικούς ρυθμούς κορεσμού του «ΧΥΤΥ» Τριανταφυλλιάς.

 Ο αρμόδιος Αντιπεριφερειάρχης κ. Δημητρογιάννης απέφυγε να απαντήσει και αρκέστηκε να αναφερθεί στην αρμοδιότητα του ΦΟΔΣΑ - ξεχνώντας ότι η Περιφέρεια έχει την τελική ευθύνη για την ποιότητα ζωής. Τα στοιχεία που επιβεβαίωσαν του φόβους μας έδωσε στο περιφερειακό Συμβούλιο ο παρών στη συνεδρίαση, πρόεδρος του ΦΟΔΣΑ Ηλείας και Δήμαρχος Ήλιδας κ. Λυμπέρης.

 

Ο κ. Λυμπέρης επιβεβαίωσε ότι έχουν ήδη εξαντληθεί περίπου τα δύο τρίτα από την χωρητικότητα των 450.000 τόνων (αντιστοιχούν σε 550.000 κυβικά μέτρα) του Χώρου Υγειονομικής Ταφής της Τριανταφυλλιάς και ότι ο ΦΟΔΣΑ μελετά την επέκτασή του, προτείνοντας σχετικό έργο στο αντίστοιχο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα. Στόχος είναι η Τριανταφυλλιά να λειτουργήσει ως ΧΥΤΥ (Χώρος Υγειονομικής ταφής Υπολειμμάτων) που θα εξυπηρετεί την Μονάδα Επεξεργασίας Απορριμμάτων που σχεδιάζεται να ξεκινήσει να λειτουργεί το 2021.

Απλός υπολογισμός δείχνει ότι αν παραμείνουμε στην σημερινή κατάσταση της ετήσιας εισόδου ποσοτήτων, ο ΧΥΤΑ θα πρέπει να επεκταθεί πριν καν αρχίσει να λειτουργεί ως ΧΥΤΥ!

 Μένοντας σταθερά αφοσιωμένοι στην οριστική και βιώσιμη λύση υπογραμμίζουμε την ανάγκη:

- Να εξαντληθεί κάθε άμεσο μέτρο για την μείωση των ποσοτήτων που εισέρχονται στην Τριανταφυλλιά και την αύξηση της εκτροπής από την ταφή.

- Να αναπροσαρμοστούν υπέρ των δημοτών οι συμφωνημένες τιμές αποζημίωσης του εργολάβου, στο μέτρο που δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι εκτροπής από την ταφή.

- Δήμοι και ΦΟΔΣΑ να εφαρμόσουν αποτελεσματικά την ανακύκλωση και ανάκτηση υλικών και  να λειτουργήσουν όλα τα συστήματα εναλλακτικής διαχείρισης, περιλαμβάνοντας ογκώδη, αγροτικά πλαστικά, φυτικά υπολείμματα και κλαδέματα.

-Να εφαρμοστεί διαρκής και σταθερή προώθηση της συνείδησης ανακύκλωσης στους πολίτες.

 

Χωρίς μόνιμη μείωση των απορριμμάτων και εκτροπή από την ταφή καμιά επέκταση (που δεν είναι απλή υπόθεση) δεν πρόκειται να δώσει λύση.

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2020

ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΥΤΟ;

 ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΒΟΥΛΟΥ ΤΗΣ "ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ ΑΥΓΗΣ" ΑΠΌ ΤΙΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΑΓΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΨΗΦΟΥ ΤΟΥ.

(παρατήρηση μετά τις πρώτες τοποθετήσεις): Με το πρώτο σφύριγμα είδαμε να ξετυλίγεται μια πλειοδοσία αντιφασιστικής ρητορικής. Εμείς διαχωρίζουμε την θέση μας. Τονίζω ότι μας χωρίζει άβυσσος από την λογική του φασισμού. Γι αυτό δεν φοβόμαστε την ΠΟΛΙΤΙΚΗ αντιπαράθεση μαζί του.

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ: 

Πριν αρχίσω ήθελα να τονίσω ότι:

1.       Η Πολιτική οικολογία εστιάζει στις αιτίες, όχι στα συμπτώματα. Δεν επιδιώκει εντυπώσεις - αντιμετωπίζει τα αίτια του φαινομένου «Χρυσή Αυγή».

2.       Τιμώ τα αντιφασιστικά κινήματα που συνεχώς αντιπαλεύονται τον φασισμό, όχι μόνο όταν αυτός θεριέψει, ούτε μετά από δικαστικές αποφάσεις. Τιμώ και την συγκρουσιακή στάση της αριστεράς και των κομμουνιστών. Αλλά ανοίξτε ένα βιβλίο κοινωνιολογίας ή κοινωνικής ψυχολογίας για να δείτε ότι ο φασισμός είναι φαινόμενο, όχι άτομα, έτοιμο να εμφανιστεί αταβιστικά όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν.

Λοιπόν:

Αν έχετε κάποια στέρεη νομική βάση για αποκλεισμό του υποστηριγμένου από την ΧΑ περ. συμβούλου, κάντε το. Σας το ζήτησε και ο ίδιος (σ. στην τοποθέτησή του).  Αν είχατε στοιχεία για την δράση του κ. Νικολακόπουλου γιατί δεν το είπατε μέχρι τώρα; Και τι κάνατε στο προηγούμενο Περιφερειακό Συμβούλιο με την πολύ πιο ακραία εκπροσώπηση της ΧΑ; Εγώ, αντθετα, τοποθετούμαι μόνο με βάση τι ακούω εδώ μέσα.

Μια καταδίκη με βάση το ποινικό δίκαιο απαξιώνει το πολιτικό όραμα της Χ.Α. αλλά δεν είναι πολιτική καταδίκη. Η διάκριση των εξουσιών αποτελεί βάση της Δημοκρατίας. Αλίμονο αν μια δικαστική απόφαση αλλάζει την πολιτική μας θεώρηση. Τι θα άλλαζε, δηλαδή, αν δεν αποδεικνυόταν ότι ήταν εγκληματική οργάνωση η ΧΑ; Γνωρίζουμε όλοι ότι αυτό μπορούσε -τεχνικά, νομικά- να συμβεί. Για εμένα δεν άλλαξε τίποτα. Όπως δεν αλλάζουν όσα πιστεύω και για τους νομοταγείς και «καλούς νοικοκυραίους» φασίστες. Διότι υπάρχουν πολλοί τέτοιοι.

Προσέξτε, μήπως με την στάση μας δημιουργήσουμε κακό προηγούμενο. Η Δημοκρατία δεν κάνει διακρίσεις. Σέβεται ακόμη και εκείνους που δεν σέβονται την Δημοκρατία (όπως, όσοι είμαστε κατά της θανατικής καταδίκης, σεβόμαστε την ζωή ακόμη και εκείνων που δεν σέβονται την ζωή). Κίνδυνος στην Δημοκρατία δεν είναι οι φωνές, όσο ακραίες και να είναι. Αν δεν μπορεί κοτζάμ Δημοκρατία (συγγνώμη για την έκφραση) να αντιπαραβάλλει πειστικά πολιτικά επιχειρήματα απέναντι στην μισαλλοδοξία και την αυτοδικία, τότε τι «σόι» Δημοκρατία είναι;

Και κάτι ακόμη: Το Περιφερειακό Συμβούλιο δεν είναι κλειστό club, που ασχολείται με τα μέλη του. Ό,τι κάνει έχει αντίκρισμα στην κοινωνία. Αν θέλει να διώξει ένα μέλος του, θα πρέπει να κάνει κάτι αντίστοιχο προς τους πολίτες που το ψήφισαν. Δεν είναι άμοιροι ευθυνών: 380.000 ψήφοι, 7%, 18 Βουλευτές με γνωστή την δολοφονία Φύσσα, το 2015. 162.00 συμπολίτες συμφώνησαν ότι ήταν «μια απλή ανθρωποκτονία που την κάναμε θέμα», ένα μήνα μετά την περίφημη δήλωση Ρουπακιά το 2019 («στο τσακ» δεν έφτασε για τη Βουλή). Μην πείτε ότι ήταν, έστω, μια αποδοκιμασία, διότι στις «χαλαρές» Ευρωεκλογές 2019 πήραν 100.000 επιπλέον ψήφους, 4,87% και 2 ευρωβουλευτές. Στην Δυτική Ελλάδα, το  «μόρφωμα», διαθέτει 17.000 ψήφους (σχεδόν 5%) στις Ευρωεκλογές και 10.000 στις Περιφερειακές και Εθνικές εκλογές.

Έχουμε δύο επιλογές γι αυτό το κοινό: Ή να απομονώσουμε και αυτούς ή να τους φέρουμε στον «ίσιο δρόμο». Οι περιφερειακές παρατάξεις «εξουσίας» δεν μπορούν να κάνουν ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Δεν μπορούν να απομονώσουν αυτούς τους ψηφοφόρους διότι δεν τολμούν να αντιμετωπίσουν την ρητορική της ΧΑ, η οποία έχει ριζώσει σε σχεδόν ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, στο κεντρικό ζήτημα, αυτό της χρήσης βίας, πολλοί πολίτες διαφωνούν με την ΧΑ απλά στο ότι θεωρούν την καταστολή και την βία ως κρατικές λειτουργίες και όχι ιδιωτική πρωτοβουλία. Κατά τα άλλα, η μισαλλοδοξία, το δέος για την επιβολή της ισχύος, οι φυλετικές προκαταλήψεις, η εθνοκαπηλία, ο αντισημιτισμός, ο αυταρχισμός βρίσκονται διάχυτα σε πολλούς χώρους. Θυμηθείτε την παρέλαση στις γιορτές της Βοστίτσας, όπου μπροστά σας ξεχείλιζε η «καθαρότητα της φυλής», το «η Μακεδονία είναι Ελληνική», το «τιμή στον ήρωα Κατσίφα» - και σήμερα σίγουρα θα πρόσθεταν «βυθίσατε το Όρουτς Ρέις». Για τέτοια πολιτική υπευθυνότητα μιλάμε.

Η δεύτερη επιλογή είναι να δείξουμε προς ΟΛΟΥΣ ότι το δικό μας σύστημα, η Δημοκρατία των οικουμενικών αξιών, των ατομικών ΚΑΙ συλλογικών δικαιωμάτων, της ανοχής, τη ισότητας είναι καλύτερο σύστημα από το σύστημα που ευαγγελίζεται η ΧΑ. Αυτό θα το πετύχει η αποπομπή ενός ατόμου και η αγνόηση μιας ψήφου σε ένα δημοκρατικά εκλεγμένο σώμα; Είναι δημοκρατία αυτό; Είναι δημοκρατία η μαζική διαπόμπευση καταδικασθέντων;

Ακόμη χειρότερα, πώς θα δείξουν οι «παρατάξεις εξουσίας» ότι η -αστική έστω- Δημοκρατία είναι καλύτερο σύστημα, όταν είναι συνυπεύθυνες για τις αιτίες - εφαλτήριο για την άνοδο της ΧΑ: Αναξιοκρατία στον δημόσιο βίο, διαφθορά, αναξιοπιστία  του πολιτικού συστήματος, τεράστιες οικονομικές ανισότητες και αδικίες, αυξανόμενη επισφάλεια στην καθημερινότητα, απομόνωση της ατομικότητας. Αυτά που έκαναν τους «Χρυσαυγίτες» να φαίνονται αντισυστημικοί προσφέροντας ασφάλεια, τάξη, βοήθεια στους αδύναμους, αλληλοστήριξη, εκστρατεία για «καθαρότητα». Εκείνη την χαμένη αίσθηση “κοινότητας”, μαζί με μπόλικη ελληνική περηφάνια, που έδωσε σε αρκετούς Έλληνες μια χαμένη ταυτότητα σε έναν σκληρό κόσμο.

Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα τι έχουν να επιδείξετε οι «συστημικές» πολιτικές δυνάμεις; Ολοένα αυξανόμενη αλαζονεία της εξουσίας, κομπασμό για τα επιτεύγματα μιας «αριστείας», παράδοση των δημόσιων αγαθών στην ιδιωτική πρωτοβουλία, ολοένα διογκούμενη αίσθηση ότι ο μέσος πολίτης δεν ελέγχει -ούτε καν κατανοεί- τους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων, εμμονή στην «ατομική ευθύνη» του καθενός. Μια κατάσταση που ολοένα περισσότερο θυμίζει τον μεσοπόλεμο που θέριεψε σε ολόκληρη την Ευρώπη τον φασισμό.

Το Περιφερειακό Συμβούλιο δεν κάνει κεντρική πολιτική. Μπορεί, ωστόσο, να διατρανώσει τον ρόλο του ως δημοκρατικό όργανο που δεν φοβάται καμία φωνή. Αλλάξτε τον ξύλινο λόγο - δείξτε ότι μιλάτε σε ανθρώπους που σκέφτονται. Σταματήστε να κομπάζετε ότι «κατόπιν ενεργειών σας» παρακάμψατε γραφειοκρατικές αγκυλώσεις – δηλαδή το Νόμο- συχνά προς εξυπηρέτηση τοπικών συμφερόντων και εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Δείξτε ανοιχτοί στην διαφάνεια και την λογοδοσία. Γιορτάστε το ’21 με αγνή αγάπη για την ιστορία και την ταυτότητά μας, όχι με εθνικοπατριωτικά παραληρήματα. Μπορείτε να το κάνετε συνάδελφοι της εξουσίας;

 

ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ:

Η βασική ένστασή μου στις εισηγήσεις είναι ότι αποπολιτικοποιούν ένα βαθιά πολιτικό ζήτημα και το υποβιβάζουν σε θέμα κοινού ποινικού δικαίου. Είναι δυνατόν να προσαρμόζουμε την πολιτική μας στάση ανάλογα με το τι θα πουν οι δικαστές; Η δικαστική εξουσία, όπως όλες οι μορφές εξουσίας, λειτουργεί με βάση τους νόμους του αστικού κράτους. Το μόνο που της ζητάς είναι να κάνει τη δουλειά της και δουλειά της είναι συχνά να «καίει» το ελληνικό περιβάλλον και την κοινωνία προς όφελος των συμφερόντων. Θα αλλάξουμε εμείς την πολιτική μας άποψη με βάση το τι θα πουν αυτοί;

Από την αρχή του νέου Περιφερειακού συμβουλίου ήξερα ότι καθόμουν δίπλα σε έναν  «χρυσαυγίτη». Με ενοχλούσε αυτό; Καθόλου. Σε άλλα μετερίζια του κοινωνικού αγώνα μπορεί να εφαρμόζουμε ακόμη και το «τσακίστε τους φασίστες», εδώ μέσα, όμως, αντιπαραβάλλουμε μόνο προτάσεις και επιχειρήματα. Και, για να πούμε την αλήθεια, δεν άκουσα κάτι πιο ακραίο από τον κ. Νικολακόπουλο από αυτά που άκουσα από άλλους εδώ μέσα.

Εμάς, αγαπητοί συνάδελφοι, μας απασχολούν οι ιδέες όχι η παρουσία της ΧΑ. Μας απασχολεί πόσοι από εσάς συμμερίζεστε την άποψη να βουλιάξουμε τις βάρκες των προσφύγων. Πόσοι είστε υπέρ ή κατά; Αυτό έχει σημασία και όχι το να αποκλείσετε την παρουσία ενός ανθρώπου από το Συμβούλιο.

Επαναλαμβάνω: Άβυσσος χωρίζει την οικολογία από τον φασισμό, αλλά δεν αντέχω αυτή την αντιδημοκρατική διαδικασία. Έχουμε μπροστά μας ένα παράδειγμα: Οι γιορτές για τα «200 χρόνια» από την επανάσταση. Το 2021. Όλοι είπατε να αποκλείσουμε τον κ. Νικολακόπουλο από την επιτροπή. Αυτό είναι το ζήτημα ή το τι θα κάνουμε με τους εορτασμούς; Οι οποίοι θα ξεχειλίσουν από ένα παραλήρημα φουστανέλας, ράσου και εθνικοπατριωτικής έξαρσης; [Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να εορτασθούν με έμφαση τα 200 χρόνια αλλά χωρίς αυτό το καταστροφικό για την πατρίδα φούσκωμα].

Αγαπητοί συνάδελφοι, αυτό είναι πολιτικό marketing, όχι πολιτική.

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2020

Με σοφιστείες δεν σώζονται οι ακτές!

 

Διάβρωση ακτής στην περιοχή Ρίου


Όταν η Περιφέρεια και ο Δήμος βαφτίζουν ως «έκτακτο» και «απρόβλεπτο» γεγονός την διάβρωση της ακτής από Ρίο έως Άγιο Βασίλειο, δείχνουν ότι δεν θα ασχοληθούν ποτέ σοβαρά με το θέμα. Ενδιαφέρονται μόνο για πρόχειρα μπαλώματα που όχι μόνο δεν λύνουν, αλλά επιδεινώνουν το πρόβλημα. Η διάβρωση των ακτών είναι κρίσιμη, όχι «απρόβλεπτη» απειλή. Έχει βαθιές ρίζες σε δεκαετίες άναρχης ανάπτυξης. Αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα και σχεδιασμό, όχι με διαχειριστικά «κόλπα».

 

Αν ανοίξουμε ένα ερμηνευτικό λεξικό στα επίθετα «σοβαρός» και «επικίνδυνος» και κατόπιν στα επίθετα «έκτακτος» και «απρόβλεπτος» ίσως αντιληφθούμε το μέγεθος του ατοπήματος στο όποιο προβαίνουν Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και Δήμος Πατρέων. Δεν πρόκειται για «ελιγμό» ώστε να βρεθεί λύση - κάνουν ακριβώς το αντίθετο.

Η διάβρωση των ακτών, το κρισιμότερο πρόβλημα για την παράκτια Δυτική Ελλάδα, δεν ήρθε «απρόβλεπτα». Είναι αποτέλεσμα δεκαετιών από δύο καταστροφικές πρακτικές:

-      Τις επεμβάσεις στις παραλίες (δρόμοι, τοιχία, αλιευτικά καταφύγια κ.λπ.), που αποτρέπουν τα θαλάσσια ρεύματα να μεταφέρουν και να αποθέσουν ιζήματα κατά μήκος της ακτής, και

-    Την εκμετάλλευση των «αδρανών» υλικών των ποταμών, που στέρησαν από τις παραλίες το βασικό δομικό τους υλικό.

Η διάβρωση δεν μετριάζεται με τοπικά μέτρα: Κάθε ενιαία παραλία απαιτεί ενιαία αντιμετώπιση, αλλιώς κάθε τοπική επέμβαση απλά μεταθέτει το πρόβλημα παραπέρα. Για την αντιμετώπιση της διάβρωσης υπάρχουν δύο προσεγγίσεις:

Η πρώτη αντιμετωπίζει το πρόβλημα στην ρίζα του. Συνήθως καταλήγει σε τριών ειδών έργα: Ήπια ενίσχυση της φυσικής απόθεσης υλικών (π.χ. ύφαλοι πρόβολοι), άρση εμποδίων (τοιχία, μόλοι κ.λπ.) για αποκατάσταση της  μεταφοράς ιζημάτων και τεχνητό εμπλουτισμό της παραλίας με άμμο ή χαλίκι. Φυσικά, απαιτεί και άμεση παύση κάθε περεταίρω απομάκρυνσης «αδρανών» υλικών από τα ποτάμια. Εκπροσωπείται από τους κατ’ εξοχήν ειδικούς επιστήμονες:  Γεωλόγους, ωκεανογράφους, μηχανικούς περιβάλλοντος.

Η δεύτερη εστιάζει σε τοπικά σκληρά έργα «προστασίας» με τοιχία, κυματοθραύστες, λιθοριπές κ.λπ. Είναι προσωρινή λύση που κατακρίνεται από τον επιστημονικό κόσμο καθώς απλά μεταθέτει το πρόβλημα πιο πέρα στην ακτή και καθιστά ολοένα δυσκολότερη την οριστική λύση. Ωστόσο έχει εμφανή αποτελέσματα που διαρκούν για μερικούς μήνες ή χρόνια. Την προτιμούν οι παραδοσιακοί μηχανικοί και εργολάβοι, συχνά και κάτοικοι των παράκτιων περιοχών που δεν αντιλαμβάνονται ότι απλά κερδίζουν λίγο χρόνο προτού οι περιουσίες τους χαθούν οριστικά.

Όσο για την Περιφερειακή και Δημοτική Αρχή, δεν τολμούν να κοιτάξουν κατάματα το πρόβλημα, διότι αυτό απαιτεί αλλαγή πολιτικής και πόρους που δεν τολμούν να πάρουν από αλλού. Έτσι επιλέγουν την προσέγγιση των σκληρών μέτρων, η οποία δεν απαιτεί μακρόπνοο σχεδιασμό και δείχνει άμεσα κάποιο «έργο», άσχετα με το τι θα συμβεί αργότερα. 

Με αυτή την νοοτροπία, στην ενιαία ακτή από Πάτρα μέχρι Ψαθόπυργο, Δήμος και Περιφέρεια επιλέγουν να ρίξουν άμεσα μπετόν και τοιχία για να στηρίξουν τον παραλιακό δρόμο Ανατολικά του Ρίου, μολονότι αυτός είναι τελεσίδικα καταδικασμένος αν δεν λυθεί το πρόβλημα στην ρίζα του. Βάφτισαν «απρόβλεπτη» και «έκτακτη» την διάβρωση και επικαλούνται το περιβόητο Άρθρο 32, Παρ. 2 του Ν. 4412 για τις Δημόσιες Συμβάσεις Έργων για να προχωρήσουν άμεσα σε ανάθεση. Η χρήση του εν λόγω άρθρου μπορεί να είναι σκόπιμη σε θεομηνίες, αλλά δεν έχει καμία σχέση με την διάβρωση των ακτών.

Με αυτό το τέχνασμα, ο Δήμος Πατρέων και η Περιφέρεια απαξιώνουν τις έννοιες «έκτακτο» και «απρόβλεπτο», έρχονται σε αντιπαράθεση με τον επιστημονικό κόσμο και τις υπάρχουσες μελέτες και θέτουν σε κίνδυνο την υπόλοιπη ακτή. Πώς θα προβλέψουν σοβαρές δράσεις στην επόμενη προγραμματική περίοδο με αυτή την νοοτροπία;

Η αδυναμία της Περιφερειακής αρχής να αντιληφθεί το πρόβλημα στην ρίζα του, φαίνεται και από τη στάση της στο κρίσιμο θέμα των «αδρανών» υλικών στα ποτάμια Ανατολικά της Πάτρας. Πολλοί αναζητούν ευκαιρία να τα πάρουν ως περιζήτητο υλικό, ενώ αυτά πρέπει να μείνουν στην κοίτη ή να αποτεθούν στην παραλία για ενίσχυση των ακτών . Μπροστά στα μάτια του Αντιπεριφερειάρχη Αχαΐας κ. Μπονάνου, το υπερπολύτιμο υλικό από τις εκβολές της Ξυλοκέρας (στην μέση της εν λόγω παραλίας) απομακρύνθηκε με φορτηγά στις 17 Σεπτεμβρίου, στα πλαίσια αποδεδειγμένα άχρηστης «αντιπλημμυρικής προστασίας». Ο δε Αντιπεριφερειάρχης κ. Ζαΐμης, όταν τον ρωτήσαμε πού θα καταλήξουν οι μεγάλες ποσότητες αδρανών που θα απομακρυνθούν από τον Χάραδρο στα πλαίσια έργου (πάλι) «αντιπλημμυρικής προστασίας» που εισηγήθηκε, απάντησε «είναι θέμα της Κτηματικής, ρωτήστε αυτούς…».

Ο (καταδικασμένος) παραλιακός δρόμος από Ρίο προς Αγ. Βασίλειο 

Το καθαρισμένο ρέμα Ξυλοκέρα, από το οποίο αφαιρέθηκαν δεκάδες τόνοι "αδρανών" υλικών
 για "αντιπλημμυρική" προστασία. Το μόνο που κατάφεραν είναι να "μπει η θάλασσα μέσα" και να στερηθεί η παραλία πολύτιμο δομικό υλικό

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2020

Ερώτηση προς Αντιπεριφερειάρχη Αχαΐας κ Μπονανο για την απομάκρυνση "αδρανών" υλικών από εκβολή ρέματος με έντονη διάβρωση

 

Η ερώτηση κατατέθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου και έχει ως εξής:

Κύριε Αντιπεριφερειάρχη Αχαΐας

Το απόγευμα της Πέμπτης 17 Σεπτεμβρίου, παραμονές της έλευσης του κύματος κακοκαιρίας, εσείς προσωπικά επιβλέπατε τον «καθαρισμό» της κοίτης και της εκβολής στο ρέμα «Ξυλοκέρα» στην Δ.Ε. Ρίου.

 Δεν εστιάζουμε στην σκοπιμότητα της πράξης καθαυτής (αποδείχτηκε ότι η επέμβαση πάνω στην εκβολή και 50 μ. ανάντη αυτής περισσότερο βοήθησε την θάλασσα να εισχωρήσει στο εσωτερικό, παρά τα νερά της βροχής να φύγουν προς την θάλασσα), ωστόσο οφείλουμε να σας ρωτήσουμε για κάτι πολύ σημαντικό, του οποίου υπήρξατε μάρτυρας: Την απόληψη σημαντικών ποσοτήτων «αδρανών υλικών» από την κοίτη του ρέματος. Οι «αντιπλημμυρικές» εργασίες συχνά χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα από εργολαβικά συμφέροντα για επέμβαση στην κοίτη των ποταμών και δωρεάν απόληψη αδρανών υλικών. Παράλληλα, τα (δήθεν) «αδρανή» αυτά υλικά αποτελούν βασικό δομικό υλικό των ακτών και δεν πρέπει να τα στερούμε από τον φυσικό κύκλο τροφοδοσίας των παραλιών. Ακόμη και στην θεωρητική περίπτωση που χρειαστεί προσωρινά να απομακρυνθούν, πρέπει να τοποθετηθούν σε σημείο από όπου θα μπορούν να απλωθούν με φυσικό τρόπο στην παραλία (κατά προτίμηση στην ίδια την γειτονική παραλία). Κάτι τέτοιο προφανώς δεν συνέβη στην προκειμένη περίπτωση, μολονότι βρισκόμασταν στην παραλία μια περιοχής πασίγνωστης για την εντονότατη διάβρωση που υφίσταται.

 Γι αυτό σας ρωτάμε:

 -       Πού κατέληξαν οι ποσότητες των αδρανών υλικών που απομακρύνθηκαν από την κοίτη του ρέματος Ξυλοκέρα την Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου και ποια μέριμνα λήφθηκε για την νόμιμη διαχείριση αυτών των υλικών;

-       Γιατί δώσατε άδεια να απομακρυνθούν πολύτιμες ποσότητες αδρανών από μια παραλία που αντιμετωπίζει εντονότατο πρόβλημα διάβρωσης;

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2020

Η Περιφέρεια συμβάλει στο τέλος του Αμβρακικού!

  


Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας καυχιέται για την αύξηση των ιχθυοκαλλιεργειών μέσα στον κλειστό κόλπο του Αμβρακικού!

 Η Επιτροπή Περιβάλλοντος της Περιφέρειας ενέκρινε την Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για το χαρακτηρισμό και την οριοθέτηση Περιοχής Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών στον Αμβρακικό Κόλπο, που σηματοδοτεί την αύξηση της επιβάρυνσης του Κόλπου. Αγνοώντας τον θεσμικό του ρόλο, ο Αντιπεριφερειάρχης Περιβάλλοντος κ. Δημητρογιάννης σημείωσε ότι η Επιτροπή Περιβάλλοντος «επισπεύδει τις αναπτυξιακές προοπτικές». Είναι αυτός ο ρόλος της; Και με ποιο τίμημα;

Θυμίζουμε ότι ο κλειστός Αμβρακικός Κόλπος βρίσκεται κυριολεκτικά σε οριακό επίπεδο, με το μεγαλύτερο μέρος του να υποφέρει από ανοξικές συνθήκες λόγω του τεράστιου οργανικού φορτίου που επιφέρουν οι ανθρώπινες δραστηριότητες στις γύρω περιοχές (λιπάσματα, κτηνοτροφικά και άλλα απόβλητα) και οι ήδη πολλές ιχθυοκαλλιέργειες. Αυτή η κατάσταση απειλεί όχι μόνο την άγρια ζωή αλλά και την παραδοσιακή φυσική αλιεία στον κόλπο και τις λιμνοθάλασσες – μια δραστηριότητα που στηρίζει πολύ περισσότερες οικογένειες από ότι οι κλωβοί. Η μόνη λύση ήταν η μείωση αν όχι η συνολική απομάκρυνση των ιχθυοκαλλιεργειών. Αντί γι αυτό, επιλέχθηκε η σημαντική αύξηση της δυναμικότητας κατά τουλάχιστον 40% και ο υπερδιπλασιασμός της έκτασης (από 465 στρ. σε >1.000).

 Ο καθ’ ύλην αρμόδιος να κρίνει την κατάσταση του περιβάλλοντος στον Αμβρακικό Κόλπο, ο Φορέας Διαχείρισης Αμβρακικού, απέρριψε την ΣΜΠΕ κρίνοντας ότι, με εξαίρεση την καλλιέργεια οστράκων, ο κόλπος δεν μπορεί να ανεχτεί περαιτέρω επιβάρυνση (αναφέρει ότι ουσιαστικά το μεγαλύτερο μέρος του Κόλπου είναι μια «Νεκρή Ζώνη»). Οι δήθεν «ασφαλιστικές δικλίδες» είναι άνευ ουσίας αφού αγνοούν την αρχή της πρόληψης και αφορούν απλή «παρακολούθηση» και «καταγραφή» της κατάστασης.

 Αν οι υδατοκαλλιέργειες ήσαν αληθινά βιώσιμες θα προβληματίζονταν για την περιβαλλοντική υποβάθμιση, αφού πληρώνουν πρώτες το κόστος της καταστροφής - όπως έχει ξαναγίνει στον Αμβρακικό με μαζικούς θανάτους ψαριών στους κλωβούς. Ωστόσο ενδιαφέρονται μόνο για γρήγορη εκμετάλλευση και κερδοφορία. Όταν έρθει η κατάρρευση, μπορούν να πάνε αλλού, αφήνοντας πίσω έναν κατεστραμμένο Αμβρακικό.

 Καλούμε την Επιτροπή Περιβάλλοντος της Περιφέρειας να αντιληφθεί τον ρόλο της και να διαφυλάξει την οικολογική ισορροπία. Οι υδατοκαλλιέργειες δεν είναι «αθώος πρωτογενής τομέας» που έχει ανάγκη ειδική μεταχείριση. Είναι επιθετικές βιομηχανικές εκτροφές που επιτυγχάνουν οικονομικές «επιδόσεις» απλά επειδή δεν πληρώνουν ούτε λογοδοτούν για το μεγάλο περιβαλλοντικό κόστος που επιφέρουν.



Τρίτη 28 Ιουλίου 2020

Μαύρα Μαντάτα για τα Μαύρα Βουνά!

Οικολογική Δυτική Ελλάδα

Πάτρα 29 Ιουλίου 2020

 

Μαύρα Μαντάτα για τα Μαύρα Βουνά!

 

Ο Αντιπεριφερειάρχης Περιβάλλοντος αποκάλυψε την Μαύρη αλήθεια για τα Μαύρα Βουνά με την νέα παράταση λειτουργίας των λατομείων!


 

Η ντροπιαστική για το κύρος της Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας διατήρηση Λατομείων στο εσωτερικό Ζώνης υψηλής Προστασίας Εθνικού Πάρκου θα συνεχιστεί για τρία ακόμη χρόνια (και βλέπουμε) μετά τις ως τώρα «προσωρινές» παρατάσεις του 2011 και του 2014.

 

Αυτό προέκυψε κατά τη συζήτηση της επερώτησής μας, στην τελευταία συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, σχετικά με το τι σκοπεύει να πράξει η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας εν όψει λήξης της περιόδου παράτασης λειτουργίας των λατομείων Αράξου, μέσα στο Εθνικό Πάρκο Κοτυχίου - Στροφυλιάς στο τέλος του τρέχοντος έτους.

 

Το πικρό αστείο είναι ότι αυτή τη φορά η παράταση λειτουργίας δεν αποτελεί μεταμεσονύκτια τροπολογία της κυβέρνησης, αλλά πρόταση της ίδιας της Περιφέρειας Δ. Ελλάδας, η οποία δήλωσε ότι, κατόπιν «επικοινωνίας της με την Γεν. Γραμματεία Ενέργειας και Φυσικών Πόρων διευκρινίστηκε» ότι η λειτουργία των λατομείων θα συνεχιστεί αδιάκοπα έως και το 2023, διότι το τρέχον ΕΣΠΑ (το οποίο είχε το 2014 προβληθεί ως δικαιολογία της πολυετούς παράτασης) επρόκειτο μεν να λήξει το 2020, αλλά επεκτείνεται ως το 2023!

 

Αυτό σημαίνει ότι η κατεδάφιση των Μαύρων Βουνών, η οποία πλέον είναι ορατή και από την πλευρά της Καλογριάς, δηλαδή από το κέντρο του Εθνικού Πάρκου, θα συνεχιστεί, έξω από κάθε λογική προστασίας.  Ο Αντιπεριφερειάρχης μάλιστα, δήλωσε ότι οι ανάγκες σε υλικά θα ενταθούν λόγω και των έργων της Ολυμπίας Οδού  και ότι «εξετάζεται», αντί να απορριφθεί εξαρχής ως απαράδεκτο, το αίτημα των εταιριών των λατομείων, που το στηρίζουν και τα Επιμελητήρια Αχαΐας και Ηλείας για «επαναπροσδιορισμό», επέκταση δηλαδή των ορίων της Λατομικής ζώνης!

.

 Η Οικολογική Δυτική Ελλάδα θεωρεί ότι η κατάσταση αυτή, με τις συνεχείς και πολυετείς παρατάσεις, γελοιοποιεί την εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία για το περιβάλλον. Πιστεύουμε ότι η Περιφέρεια άκριτα υιοθετεί την άποψη των εργολαβικών λόμπι, για τους οποίους τα «λατομεία Αράξου» αποτελούν μια εύκολη λύση. Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας οφείλει να δώσει τέλος οικοδομώντας εναλλακτικές λύσεις, με έγκαιρη πρόβλεψη και νομοθετική διευκόλυνση από την κυβέρνηση, ώστε να καταστεί ευχερής η ανεύρεση νέων λατομικών περιοχών.

 

Στην προσπάθεια εξεύρεσης λύσης θα είμαστε αρωγοί. Στην καταστροφή του Εθνικού πάρκου μόνο και μόνο για διευκόλυνση του «κατασκευαστικού τομέα» θα είμαστε αντίπαλοι. Ας το γνωρίζουν όλοι.

 

Κώστας Παπακωνσταντίνου, Περιφερειακός σύμβουλος

697 676 8074

 


Παρασκευή 24 Ιουλίου 2020

Αντιπλημμυρικά: η καλύτερη δικαιολογία για επεμβάσεις στα ποτάμια!


Γιατί ψηφίσαμε «κατά» σε έργα άνω των σαράντα εκατομμυρίων για «αντιπλημμυρικά».

Η δημόσια ασφάλεια είναι πρωτεύον αγαθό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κάθε φορά που την επικαλούμαστε αποκτούμε απαλλαγή από τον δημόσιο έλεγχο και την κριτική. Κάθε δαπάνη δημόσιας ασφάλειας πρέπει να ελέγχεται αυστηρά για υπερτιμολογήσεις, άχρηστα έργα, υπερβολικό εργολαβικό όφελος ή και λάθος σχεδιασμό.

Αυτό συμβαίνει με τα «αντιπλημμυρικά» έργα, τα οποία προσφέρουν και την μοναδική δικαιολογία για επέμβαση στο (κατά τα άλλα) «άβατο» της κοίτης των ποταμών.  Υπό την κάλυψη του αντιπλημμυρικού κινδύνου, οι υπηρεσίες δέχονται τις προτάσεις του λόμπι «μελετητών/εργολάβων» και αγνοούν τις επισημάνσεις ειδικών επιστημόνων και υπηρεσιών για το περιβάλλον. Έτσι, υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα με καταστροφικές «αντιπλημμυρικές» επεμβάσεις σε φυσικά οικοσυστήματα, υπερβολικά ή άχρηστα έργα, απολήψεις χιλιάδων τόνων «αδρανών υλικών». Το χειρότερο όλων είναι ότι συχνά αυτά τα «έργα» αυξάνουν τον κίνδυνο καταστροφικών πλημμυρών, ιδίως όταν καθαρίζουν ή εγκιβωτίζουν μεγάλο μήκος ποταμών διοχετεύοντας το νερό με ορμή στα κατάντη.

Ωστόσο, όταν ζητάμε πληροφορίες γι αυτά τα έργα αντιμετωπίζουμε οργισμένη αντίδραση: «Μα, αυτά είναι για αντιπλημμυρική ασφάλεια. Δεν θέλετε ασφάλεια;». Υπό αυτές τις συνθήκες δεν συναινούμε. Πόσο μάλλον όταν στην απόφαση του Περιφ. Συμβουλίου περιλαμβάνονται επεμβάσεις πολλών εκατομμυρίων σε ποτάμια μεγάλης οικολογικής αξίας (Ερύμανθος, Νέδα, Αχελώος) ή με περιορισμένο κίνδυνο πλημμυρών λόγω των φραγμάτων (Μόρνος, Εύηνος). Στο ίδιο συμβούλιο εγκρίθηκε και ο καθαρισμός της τάφρου του Διμήκου, που εκφορτίζει τα νερά της Λυσιμαχείας στον Αχελώο. Σε ερώτησή μας αν η Περιφέρεια έχει λάβει υπόψη της τις επισημάνσεις του Φορέα Διαχείρισης Μεσολογγίου – Ακαρνανικών ώστε να αποφευχθούν οι καταστροφές στο εξαιρετικό παραποτάμιο δάσος, διαπιστώσαμε απόλυτη άγνοια.

Ως οικολογική παράταξη αγωνιζόμαστε για την δημόσια ασφάλεια και την αντιμετώπιση των κινδύνων που προέρχονται από την κλιματική αλλαγή και τις ανθρώπινες επεμβάσεις στο περιβάλλον. Δεν ανεχόμαστε, ωστόσο, να αποτελούν οι «περιβαλλοντικοί κίνδυνοι» την δικαιολογία για ανεξέλεγκτες καταστροφές στα ποτάμια με πολύ αμφίβολα «αντιπλημμυρικά» αποτελέσματα.




Τρίτη 14 Ιουλίου 2020

Νέα Επίθεση στην Στροφυλιά


O χώρος όπου το τρακτέρ ισοπέδωνα την παραλία. Σε χώρο που δεν επιτρέπεται η κίνηση κανενός τροχοφόρου! Οι ομπρέλες δεν έχουν ακόμη άδεια.

Έως πότε θα είναι ξέφραγο αμπέλι το Εθνικό Πάρκο; Στο έλεος των τραμπούκων, με την ανοχή τοπικών (και ίσως όχι μόνο) παραγόντων;

Το απόγευμα στις 13 Ιουλίου 2020, στην παραλία του Εθνικού Πάρκου Κοτυχίου – Στροφυλάς – Κυπαρισσιακού, ένας τραμπούκος προερχόμενος από ομάδα που ετοίμαζε χώρο με ομπρέλες και ξαπλώστρες, χτύπησε με «επαγγελματική» ταχύτητα τον Κυριάκο Γαλάνη, πρώτο σε ψήφους υποψήφιο της Οικολογικής Δυτικής Ελλάδας. Σε περίπου 20 μέτρα απόσταση βρισκόταν και ο Περιφερειακός Σύμβουλος τα Οικολογικής Δυτικής Ελλάδας Κώστας Παπακωνσταντίνου. Αιτία της επίθεσης ήταν ότι ο Κυριάκος βιντεοσκοπούσε μια καταφανή παρανομία προκειμένου να έχουμε υλικό για την καταγγελία που σίγουρα θα κάναμε: Την χρήση μηχανικού μέσου (τεράστιο τρακτέρ με «καταστροφέα») για την ισοπέδωση της αμμώδους παραλίας.

Ο δράστης εξαφανίστηκε, ο Κυριάκος Γαλάνης χρειάστηκε περίθαλψη πρώτα στο Κέντρο Υγείας Κάτω Αχαΐας και κατόπιν στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ρίου, ευτυχώς χωρίς χειρότερες συνέπειες πέρα από μερικά ράμματα. Ο «υπεύθυνος» (όπως δήλωσε) του χώρου με τις ομπρέλες είπε ότι δεν ήξερε ποιος ήταν ο δράστης, μολονότι ανήκε στην δική τους ομάδα, αλλά πρόσθεσε ότι «μπορεί να ξαναεμφανιστεί».

Η υπόθεση, τόσο της επίθεσης, όσο και της καταστροφής της παραλίας και της νομιμότητας της κατάληψης του χώρου, έχει πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης. Το σοβαρό ζήτημα βρίσκεται αλλού:

Τόσο ο φερόμενος ως υπεύθυνος του χώρου με τις ομπρέλες, όσο και ο χειριστής του τρακτέρ με τον καταστροφέα είναι γνωστοί στις αρχές με διώξεις για λαθροθηρία, λαθραλιεία, βανδαλισμούς και επίθεση με κυνηγετικό όπλο (τον περασμένο Δεκέμβριο κατά των πολιτών που παρακολουθούσαν έκπληκτοι την λαθροθηρία με jet ski στην γειτονική λιμνοθάλασσα του Πρόκοπου). Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι απολαμβάνουν σκανδαλώδη εύνοια. Τους παραχωρούνται χώροι στο Εθνικό Πάρκο, αθωώνονται παρά τα στοιχεία, καλύπτονται από την Δημοτική Αρχή, η οποία πρόσφατα, μάλιστα, επιχείρησε να διανοίξει παράνομο δρόμο μέσα από τους αμμόλοφους για εξυπηρέτησή τους.

Και όλα αυτά όχι οπουδήποτε αλλά μέσα σε ένα Εθνικό Πάρκο, το οποίο θα μπορούσε να αποτελεί βιτρίνα όλης της χώρας. Οι τραμπουκισμοί και οι βανδαλισμοί δεν είναι, πλέον, ευθύνη ορισμένων αφελών ντόπιων. Είναι πολιτική επιλογή. Ο Δήμος Δυτικής Αχαΐας και η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας πρέπει να δείξουν με ποια μεριά συντάσσονται.

Το τρακτέρ εν δράση μπροστά από την "επιχείρηση"

Ο δράστης, μετά το επαγγελματικό χτύπημα απομακρύνεται.. Ο υπεύθυνος του χώρου είπε ότι ήταν ένας απλός "λουόμενος", και συμπλήρωσε απειλώντας "μπορεί να επιστρέψει"! Έτσι έχουν μάθει να συμπεριφέρονται


Κυριακή 5 Ιουλίου 2020

Δεν είναι έκτακτη ανάγκη, είναι προχειρότητα!






Η κήρυξη παραλιακών δρόμων σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης θα οδηγήσει σε πρόχειρες παρεμβάσεις που επιδεινώνουν το πρόβλημα.

Η απόφαση του Περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδας να κηρύξει σε κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης Πολιτικής Προστασίας τμήματα  του παραλιακού οδικού δικτύου του Δήμου Πατρέων, με σκοπό «την αντιμετώπιση των εκτάκτων αναγκών και τη διαχείριση των συνεπειών που προέκυψαν λόγω παράκτιας διάβρωσης» φαίνεται πως έχει μόνο έναν σκοπό: να επιτρέψει πρόχειρες, άτσαλες παρεμβάσεις χωρίς μελέτη, όπως η μάταιη ρίψη βράχων και σωρών από πέτρες ή η ανέγερση τσιμεντένιων τειχών. Αυτές οι «λύσεις» εδώ και χρόνια παρατείνουν τη ζωή των παραλιακών δρόμων για μερικούς μήνες και προκαλούν μεγαλύτερα προβλήματα τον επόμενο χειμώνα – ειδικά υπό τις συνθήκες κλιματικής αλλαγής.

Ως νομικός, ο Περιφερειάρχης θα έπρεπε να διαφυλάξει την αξία όρων όπως η «έκτακτη ανάγκη». Η διάβρωση των ακτών δεν προέκυψε από κάποιο «έκτακτο» φαινόμενο, ούτε κορυφώθηκε αιφνιδιαστικά. Είναι το αποτέλεσμα δεκαετιών άναρχων παρεμβάσεων στην παράκτια ζώνη και παρεμπόδισης της φυσικής διαδικασίας τροφοδότησης των ακτών με φερτά υλικά. Η λύση προϋποθέτει αντιμετώπιση των αιτιών που την προκαλούν και μακρόπνοο σχεδιασμό - όχι «έκτακτες» επεμβάσεις.

Όπως η πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου, έτσι και η Περιφέρεια κρατά το περιβάλλον εκτός πολιτικής – παρά μόνο για «Πράσινες Επενδύσεις» (όπως φάνηκε και στο πρόσφατο «Αναπτυξιακό Συνέδριο»). Δεν καταλαβαίνουν ότι, προτού μιλήσουμε για οποιαδήποτε «επένδυση» στην παράκτια ζώνη, θα πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσουμε την διάβρωση των ακτών. Αυτό είναι κεντρικό πολιτικό ζήτημα. Απαιτεί μακροπρόθεσμο πολιτικό σχεδιασμό, με γενναίες αποφάσεις όχι μόνο για έργα προστασίας των ακτών αλλά και για στρατηγική απομάκρυνση υποδομών και δέσμευση σημαντικών πόρων.

Ο επιστημονικός κόσμος έχει δείξει την κατεύθυνση στην οποία πρέπει να κινηθεί η Περιφέρεια, η οποία, ωστόσο, επιλέγει τις προχειρότητες και τις τακτικές εντυπωσιασμού (όπως η «έκτακτη ανάγκη») που μας έφεραν στο σημερινό αδιέξοδο.  

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2020

Προτείνουν … Νέο Μάτι (+ επέμβαση στο Εθνικό Πάρκο)!



Αδιανόητη πρόταση του Αντιδημάρχου Δυτ. Αχαΐας για –παράνομο- δρόμο διαφυγής στους αμμόλοφους της Στροφυλιάς σε περίπτωση πυρκαγιάς

Καλούμε όλους τους πολίτες και τους φορείς της Αχαΐας να μελετήσουν έναν δορυφορικό χάρτη και να αντιληφθούν την παρανοϊκή πρόταση του Αντιδημάρχου Δυτικής Αχαΐας για διάνοιξη δρόμου 200 μέτρων πάνω στους αμμόλοφους στον πυρήνα του Εθνικού Πάρκου Κοτυχίου - Στροφυλιάς, δήθεν ως διαφυγή σε περίπτωση πυρκαγιάς.

Ο προτεινόμενος δρόμος θα συνδέσει το πάρκινγκ στο σημείο La Mere με τον κάθετο δρόμο που καταλήγει στις εκβολές του Κέντρου. Αυτό, όχι μόνο θα αποτελέσει άνευ προηγουμένου επέμβαση στο πιο ευαίσθητο σημείο του Εθνικού Πάρκου, αλλά μπορεί να έχει θανατηφόρα αποτελέσματα: Σε περίπτωση πυρκαγιάς, θα οδηγεί τους επισκέπτες από την άκρη της δασικής έκτασης και την ασφάλεια της απέραντης αμμουδιάς προς το κέντρο του δάσους και πιθανότατα στον εγκλωβισμό! Θυμίζουμε ότι στις τραγικές φωτιές του 2007, σχεδόν το σύνολο των θυμάτων προέκυψαν κατά την διάρκεια διαφυγής όταν εγκλωβίστηκαν σε περιοχές με πυκνή βλάστηση – αυτό ακριβώς που προτείνεται από τον Αντιδήμαρχο!

Με έκπληξη διαβάσαμε ότι ο Αντιδήμαρχος επικαλείται το συμβάν στο Μάτι της Αττικής. Προφανώς δεν υπάρχει καμία σχέση. Το Μάτι ήταν ένας αυθαίρετος οικισμός ΜΕΣΑ στο δάσος, με γκρεμό προς τη μεριά της θάλασσας και ζώνη παραλίας πρακτικά ανύπαρκτη. Στην Καλογριά οι επισκέπτες βρίσκονται ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ του δάσους και υπάρχει απέραντη πλατιά παραλία όπου, αν χρειαστεί, χιλιάδες άτομα μπορούν να παραμείνουν με ασφάλεια αντί να μπουν στα οχήματα και να κατευθυνθούν μέσα στην πυκνή βλάστηση όπου θα μαίνεται η πυρκαγιά. Οι δικές του προτάσεις, λοιπόν, οδηγούν σε νέο ... "Μάτι". Όχι η υπάρχουσα κατάσταση. Σε κάθε περίπτωση, η αντίδραση σε περίπτωση πυρκαγιάς πρέπει να στηρίζεται σε συνολικό σχέδιο και όχι σε αποσπασματικές αυθαιρεσίες.

Μόνο ως αστείο μπορούμε να εκλάβουμε την πιθανή θετική ανταπόκριση των φορέων και αρχών της Αχαΐας και της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας σε τέτοιες καταστροφικές προχειρότητες.


Κυριακή 7 Ιουνίου 2020

Καλύτερα πορείες, παρά «Πράσινο κιτς»



Οι διαμαρτυρίες των νέων είναι προτιμότερες από τις φιέστες των «χορηγών» στην Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος.

Ένα αναπάντεχο δώρο προσέφεραν οι περιορισμοί λόγω COVID-19. Στην Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος (5 Ιουνίου), για πρώτη φορά δεν κυριάρχησε το περιβαλλοντικό «κιτς» και οι σπάταλες, ενεργοβόρες εκδηλώσεις. Δεν τυπώθηκε πολυτελές υλικό για χρήση μίας ημέρας. Δεν μοιράστηκαν μπλούζες, καπέλα, εμφιαλωμένα νερά.  Δεν είχε catering και ομιλίες. Ταυτόχρονα, χιλιάδες μαθητές απέφυγαν το μαρτύριο της αναγκαστικής συμμετοχής σε εκδηλώσεις ενηλίκων.

Αντί γι αυτά, είχαμε συγκεντρώσεις και πορείες χιλιάδων νέων σε πολλές πόλεις. Αυθόρμητες και ζωντανές, δεν εξέφρασαν απλά ανησυχία, αλλά αμφισβήτησαν το πολιτικό σύστημα που επιμένει στην οικονομική μεγέθυνση. Έστρεψαν το βλέμμα και στην άγρια φύση - όχι μόνο στις «ευφυείς καινοτομίες». Έδωσαν νόημα στον εορτασμό μιας Ημέρας που είχε εκφυλιστεί σε «σαββατοκύριακο καθαριότητας» ή φιέστα εξαγνισμού όσων καταστρέφουν το περιβάλλον τις υπόλοιπες 364 μέρες.

Η αμφισβήτηση δεν παράγει αποτέλεσμα. Χρειάζεται όμως, όταν, π.χ., ακούμε για «Πράσινη Βίβλο» της Περιφέρειας: Μια τρικυμία επενδυτικών καινοτομιών και «καλών πρακτικών» από μια Περιφερειακή Αρχή που θυμάται το «πράσινο» μόνο όταν προσελκύει επενδυτές.

Η αμφισβήτηση χρειάζεται όταν η Κυβέρνηση και η Περιφερειακή Αρχή αντιμετωπίζουν τις «πράσινες» επενδύσεις όπως τις εξορύξεις: οικονομικά προνόμια, παροχή δημόσιας γης, απαλλαγή από περιβαλλοντικούς όρους. Έτσι, ακόμη και οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας συχνά καταλήγουν σε φαραωνικά έργα που ισοπεδώνουν άθικτες φυσικές προστατευόμενες περιοχές.

Καλοδεχούμενη, λοιπόν, η διαμαρτυρία των νέων – κι ας μην προβλήθηκε όσο οι φιέστες των χορηγών.



Δευτέρα 25 Μαΐου 2020

Μετά το lockdown: Ευκαιρία για τομές και όχι επιστροφή στην «κανονικότητα»



Βιώσιμη κινητικότητα και τουριστική προβολή της φυσικής ιδιαιτερότητας: η πρόταση της Οικολογικής Δυτικής Ελλάδας

Όποιος παρακολούθησε το τελευταίο Περιφερειακό Συμβούλιο, θα νόμισε ότι η πανδημία έπληξε την οικονομία μόνο μέσω της επιχειρηματικότητας. Ότι όλα ήσαν ένα κακό όνειρο και οι πολίτες θα ξαναγίνουν αμέσως καταναλωτές. Ότι θα επιστρέψουμε στην οικονομία της καφετέριας και της ξαπλώστρας σαν να μη συνέβη τίποτα. Ωστόσο, εκείνο που κυρίως κλονίστηκε είναι ο ίδιος ο κοινωνικός ιστός και οι καθημερινές αντοχές των πολιτών. Άλλωστε, οι άνθρωποι αποτελούν τη βάση της οικονομίας, και θα ήταν μεγάλο λάθος να αγνοήσουμε το μεγάλο μάθημα της έλλειψης βιώσιμων αστικών περιοχών.
Ευτυχώς, μια αποφασιστική στροφή φαίνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη, όπου με αφορμή το lockdown αλλάζουν οι κυκλοφοριακές προτεραιότητες. Στο επίκεντρο έρχονται οι πεζοί, οι ποδηλάτες, οι νέοι, τα παιδιά, οι γονείς, οι μητέρες. Μια βασική χρηματοδοτική προτεραιότητα είναι τα χιλιάδες χιλιόμετρα πεζοδρόμων και ποδηλατοδρόμων που ήδη σχεδιάζονται μαζί με κοινόχρηστους χώρους σε εκατοντάδες Ευρωπαϊκές πόλεις.
Στην Δυτική Ελλάδα έχουμε μπροστά μας την νέα περίοδο του ΕΣΠΑ με ειδική αναφορά στις βιώσιμες αστικές, αγροτικές και παράκτιες περιοχές. Η Περιφέρεια πρέπει να αξιοποιήσει την ευκαιρία για να διορθώσει ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της καθημερινής ζωής: την έλλειψη πεζοδρόμων, πεζοδρομίων και ποδηλατοδρόμων. Όχι μόνο στις πόλεις αλλά κυρίως κατά μήκος επαρχιακών οδών οι οποίες βρίσκονται σε ένα «αγροτο-αστικό συνεχές» μόνιμης κατοικίας και τουριστικής δραστηριότητας. Μέσα σε αυτό, η μετακίνηση πεζών καθίσταται αδύνατη, μολονότι καθημερινά παρουσιάζεται η ανάγκη χιλιάδων κατοίκων και τουριστών να μετακινηθούν σε μικρές αποστάσεις. Η ανάπτυξη πολλών χιλιομέτρων πεζοδρομίων σε αυτό το οδικό δίκτυο αποτελεί προϋπόθεση για βιώσιμη κινητικότητα στη Δυτική Ελλάδα.

Όσο για τον τουρισμό, ο πολιτικός σχεδιασμός ήταν να περιμένουμε να δούμε πώς θα πάει και … θα δούμε. Εμείς λέμε ότι φέτος, χωρίς συγκεντρώσεις, κρουαζιέρα και μεγάλες εκδηλώσεις, έχουμε μια μοναδική ευκαιρία να προβάλουμε την αληθινή φυσιογνωμία της Δυτικής Ελλάδας: τα τοπία, τις διαδρομές στην ενδοχώρα, τις απέραντες αμμουδιές, τα εκατοντάδες χωριά, τα φαράγγια, τα ποτάμια, τα βουνά, τα μοναδικά Εθνικά μας Πάρκα. Αυτά αποτελούν τη βάση ενός πολυθεματικού βιώσιμου τουρισμού, συμβατικού όσο εναλλακτικού, με βάση τις εμπειρίες, τα road trips, την ιδιαιτερότητα της κάθε εμπειρίας. Επιπλέον αυτός είναι ο τουρισμός που αποκεντρώνει τους τουρίστες και τα εισοδήματα αντί να τους συγκεντρώνει σε μεγάλες μονάδες με προπληρωμένα «πακέτα».

Τετάρτη 20 Μαΐου 2020

Νέος Νόμος για το Περιβάλλον: το διαζύγιο εκδόθηκε, η υποκρισία παραμένει!



 
Βόρειος Κυπαρισσιακός Κόλπος

Η χώρα μας επίσημα ενέκρινε το διαζύγιο της "ανάπτυξης" από το περιβάλλον και υιοθέτησε την «νοοτροπία της αρπαχτής». Πολλοί διαμαρτύρονται κατόπιν εορτής ή υποκριτικά.

Η ψήφιση του Νόμου «Περί εκσυγχρονισμού της Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας» και οι κυνικές τοποθετήσεις του Υπουργού κ. Χατζηδάκη και Υφυπουργού κ. Οικονόμου επισημοποίησαν εκείνο που όλοι ξέραμε αλλά δεν θέλαμε να παραδεχτούμε: Ότι το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα θεωρεί το περιβάλλον εμπόδιο στην ανάπτυξη. Ως «ανάπτυξη» δεν εννοούν την αληθινή ευημερία, ούτε τις βιώσιμες παραγωγικές επενδύσεις σε προστατευόμενες περιοχές. Ούτε, φυσικά, ενδιαφέρονται για τα οικοσυστήματα και τις λειτουργίες που στηρίζουν την ζωή στον πλανήτη. Το μόνο που βλέπουν στο Natura-2000 είναι φθηνή δημόσια γη – αυτό που ζητούν άμεσα οι «επενδυτές της αρπαχτής». Αντί να ευνοήσουν τις επενδύσεις περιορίζοντας την πολυνομία, τις αντικρουόμενες διατάξεις ή την διάχυση ευθυνών, στράφηκαν στο εύκολο θύμα: το περιβάλλον εμποδίζει την "ανάπτυξη»!

Με τον νέο Νόμο, φυσικά, δεν γκρεμίστηκε ένας αγγελικά πλασμένος κόσμος. Η κατάσταση ήταν και πριν προβληματική με τους Φορείς Διαχείρισης και, γενικότερα, με την πλημμελή περιβαλλοντική προστασία– η οποία έχει προκαλέσει σειρά προσφυγών κατά της χώρας στην Ε.Ε. Ωστόσο, θεωρητικά τουλάχιστον, υπήρχε η δυνατότητα προστασίας των φυσικών περιοχών αν η διοίκηση το επιθυμούσε. Τώρα, και να θέλει ένας πολιτικός ή δημόσιος υπάλληλος να κάνει την δουλειά του, η πρωτοβουλία βρίσκεται στον επενδυτή.

Η Οικολογική Δυτική Ελλάδα – ως ενεργά άτομα σε συλλογικότητες και φορείς – συμμετείχε στον δημόσιο διάλογο πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου. Τώρα καλούμε όλους να μην νομιμοποιήσουν ηθικά την νέα κατάσταση και να υπερασπιστούμε το Δίκτυο των Προστατευόμενων Περιοχών σε ολόκληρη την Δυτική Ελλάδα.

Ταυτόχρονα, όμως, διαχωρίζουμε την θέση μας από τους υποκριτές, οι οποίοι διαμαρτύρονται τώρα, ενώ ανάλογα έπρατταν όταν ήσαν εξουσία και τα ίδια ΘΑ έκαναν αν ήσαν εξουσία. Δεν δικαιούνται να διαμαρτύρονται ούτε οι «παρατάξεις εξουσίας» στο Περιφερειακό Συμβούλιο, ούτε οι Δήμοι που δήθεν τώρα διαπιστώνουν τι θα συμβεί στις περιοχές τους ενώ παραμένουν προσκολλημένοι στο άρμα της γρήγορης άναρχης ανάπτυξης.

Ποταμός Ερύμανθος