 |
| Ένα μόνο από τα μυριάδες παραδείγματα: Η αποξηραμένη Αγουλινίτσα και η ακτή Νότια των εκβολών Αλφειού. Χώρος άπειρων δράσεων για περιβαλλοντική αναβάθμιση και αληθινή "πράσινη" ανάπτυξη. Φυσικά, δεν αναφέρεται τίποτα στο αναπτυξιακό της Περιφέρειας. Φωτ. Παύλος Θεοδωράτος |
Σήμερα στείλαμε στην Διεύθυνση Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας τα παρακάτω σχόλια για την ΣΜΠΕ του Περιφερειακού προγράμματος Ανάπτυξης της Δυτικής Ελλάδας. Δεν είναι αναλυτικά και λεπτομερή, όμως τι να σχολιάσεις σε ένα κείμενο που είναι 95% επικόλληση κειμένων από αλλού και τα υπόλοιπα ένα ατεκμηρίωτο "λιβάνισμα" της πολιτικής:
Η Στρατηγική μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ)[i] για το Περιφερειακό Πρόγραμμα Ανάπτυξης Δυτικής Ελλάδας (ΠΠΑ)[ii] αποτελεί αδέξια απόπειρα νομιμοποίησης ενός καταφανώς καταστροφικού για το περιβάλλον σχεδίου – όπως προκύπτει από την κατεύθυνση των πόρων.
Η ΣΜΠΕ όφειλε να επισημάνει τις στρεβλότητες του ΠΠΑ, όχι να τις καλύψει.
Όταν το ΠΠΑ θεωρεί το «Περιβάλλον» είτε πόρο προς εκμετάλλευση ή εξωτερικό κίνδυνο (π.χ. πλημμύρες), αναπόφευκτα θεωρεί «περιβαλλοντική δράση» τα μεγάλα τεχνικά έργα εκμετάλλευσης φυσικών πόρων και καθυπόταξης της φύσης. Δεν υπάρχει καμία αναφορά στις οικοσυστημικές υπηρεσίες που στηρίζουν την ζωή και τον πρωτογενή τομέα. Έτσι, το 80% των πόρων της δράσης υπό τον παραπλανητικό τίτλο «Πράσινη Ανάπτυξη» αφορά φράγματα, αρδευτικά δίκτυα, αντιπλημμυρικά και, γενικώς, έργα με αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Αν δεν επισημάνει η ΣΜΠΕ αυτή την ανεπάρκεια, ποιος θα το κάνει;
Από την στιγμή που η ΣΜΠΕ δεν υπερασπίζεται το περιβάλλον, γίνεται ένα άχρηστο κείμενο. Ενδεικτικά, στην εξέταση της Μηδενικής λύσης, η ΣΜΠΕ υιοθετεί την απαράδεκτη άποψη ότι «οικονομική ανάπτυξη και η αειφορική διαχείριση του περιβάλλοντος είναι αλληλένδετες» και, άρα, χρειαζόμαστε ανάπτυξη ώστε να έχουμε πόρους για να προστατέψουμε το περιβάλλον! Δηλαδή δεν θεωρεί, έστω, την ανάπτυξη ως μονόδρομο μέσα από τον οποίο οφείλουμε να κάνουμε το καλύτερο για να περιορίσουμε τις επιπτώσεις στο περιβάλλον, αλλά επιμένει ότι κάνει καλό!
Η ΣΜΠΕ αντιγράφει αποσπάσματα από βασικά κείμενα στρατηγικής για το περιβάλλον
χωρίς να τεκμηριώνει πώς και εάν επιτυγχάνονται οι σχετικοί στόχοι. Έτσι,
υπερθεματίζοντας για την «ανάπτυξη που θα φέρει πόρους για το περιβάλλον» εκτιμά
ότι το ΠΠΑ θα συνεισφέρει:
«• στην προστασία και διατήρηση των περιοχών με υψηλή
οικολογική αξία
• στην προστασία της βιοποικιλότητας και στην ανάσχεση
της απώλειάς της,
• στην προστασία του τοπίου και των ιδιαίτερων
τοξικολογικών χαρακτηριστικών,
• στην προστασία του εδάφους και των εδαφικών πόρων,
• στην προστασία των επιφανειακών και υπόγειων
υδατικών πόρων,
• στην μείωση των εκπομπών που συμβάλλουν στο
φαινόμενο του θερμοκηπίου και κατ’ επέκταση
στην κλιματική αλλαγή,
• στην αειφόρο διαχείριση των πόρων,
• στην αειφόρο διαχείριση των στερεών απορριμμάτων και
υγρών αποβλήτων και
• στην ορθολογική χρήση και εξοικονόμηση
ενέργειας.»
Πώς εκτιμά κάτι τέτοιο όταν στον προϋπολογισμό βλέπουμε ότι τα οδικά έργα – τα κατεξοχήν ενεργοβόρα και καταστροφικά για το περιβάλλον έργα- αποτελούν σχεδόν το 45% του Προγράμματος με το 15% να αφορούν νέους δρόμους;
Πώς η ΣΜΠΕ βλέπει προστασία περιοχών και βιοποικιλότητας όταν στην Πράσινη Ανάπτυξη (26% του ΠΠΑ) σχεδόν το σύνολο των δράσεων αφορούν σκληρά έργα όπως φράγματα, αρδευτικά δίκτυα, αντιπλημμυρικά, ενώ η αληθινή προστασία οικοσυστημάτων (που, επιπλέον των άλλων, θωρακίζει και ενόψει κλιματικής κρίσης) είναι μόλις το 0,2%; Πώς δικαιολογεί η ΣΜΠΕ ότι από το ΠΠΕ απουσιάζουν αναγνωρισμένες δράσεις περιβαλλοντικής αναβάθμισης με σημαντική ωριμότητα, όπως η ανασύσταση της λίμνης Μουριάς;
Πώς βλέπει η ΣΜΠΕ ότι θα υπάρξει ορθολογική χρήση πόρων και εξοικονόμηση ενέργειας όταν η Έξυπνη Ανάπτυξη, όπου θα μπορούσαν να προβλεφθούν αξιόλογες δράσεις, αποτελεί μόλις το 1,5% των πόρων;
Επίσης η
ΣΜΠΕ δεν συνεκτιμά τις επιπτώσεις που θα έχει το ΠΠΑ στις προστατευόμενες
περιοχές και το τοπίο σε συνδυασμό με την τεράστια επέκταση έργων ΑΠΕ σε
φυσικές περιοχές και ιδίως μέσα σε προστατευόμενες περιοχές.
Έτσι, ο συνοπτικός Πίνακας 7-7 δίνει μια αναληθή εικόνα των επηρεαζόμενων περιβαλλοντικών παραμέτρων αφού δίνει Θετικό Πρόσημο (βελτίωση) σε έργα της Πράσινης Ανάπτυξης με σαφώς αρνητικό πρόσημο. Ακόμη και στο «Ποσοστό χερσαίας έκτασης με ανεπαίσθητο αντίκτυπο ανθρωπογενών δραστηριοτήτων» (απαράδεκτη διατύπωση έτσι κι αλλιώς) εντοπίζει «θετικές επιδράσεις» ενώ το 80% των πόρων αυτής της δράσης αφορά άγριες επεμβάσεις σε φυσικές περιοχές (κοίτες ποταμών, παρόχθια δάση, ζώνες πλημμυρών, αγροτικά οικοσυστήματα, πηγές κ.λπ.). Αν γινόταν μια αντικειμενική εκτίμηση, οι αρνητικές δράσεις (κόκκινα βέλη…) θα ήσαν σαφώς περισσότερα.
Δεν είναι ΣΜΠΕ αυτό το πρόχειρο κατασκεύασμα του οποίου το 95% αποτελεί απλή επικόλληση κειμένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου